Second year college ako sa not too popular school, taking medicinal course. I belong sa mga taong simple lang ang pangarap, makatapos nag college, mag ka roon nag magandang buhay, at mahalin nag taong, mahal nila. (naka relate?)
Nag lalakad ako sa hall way papunta sa gym namin para manuod nag laro nag college namin Basketball usual naman ayan pinapanuod e, im with my girlfriend J. First game to, kaya new faces.
Daming gwapo talaga sa college namin, i thinks this one is so cool. Uuwi sana ako sa probinsya namin debut kasi nag bestfriend ko but i rather to choose this one.
Nag start na yong game.
Screaming screaming every one did kapag nakaka shoot yong college namin.
Icheer ko yong crush ko noong first year ako, i dont know him so well, nakikita ko lang siya lumaro sa court, and sometimes sa corridor. Todo cheer ako simpre galing galing mag laro e, 3pointer ayan yong strength niya. Tapos eventually pumasok yong # 10, pinaltan yong crush ko, ay dati palang crush ko.
Magaling siya mag laro, kaya nga medjo naging apple of the eye ko siya yet, kamukha niya kasi yong nanligaw sakin na taga kabilang university na player din. As in hawig talaga sila, same with the height.
“for 3, yes that was counted”
Hmm i got too feel so annoy kasi nga kamukha nga siya noong nanliligaw sakin.
4th quarter na tension was feel na sa gym, sobrang sigawan todo cheer to both component.
Pauwi na ako noong sa probinsya namin, habang nasa bus ako hindi siya maalis sa isip ko, tapos maya maya nakatulog na ako sa bus.
11 pm nakadating na ako sa probinsya namin, grabe too late na.
Nag bukas agad ako nag facebook account ko, tapos simpre search agad siya.
Mayaman pala siya, bakit ko nasabi e, nakita ko sa public picture niya na ilang beses na siyang nag balik balik sa ibang bansa, detroit tama ayan nga, napaka chismosa ko no. Kasi i wanna know him so well secretly.
Kinuha ko calculator hina ko sa math e. Tapos minus yong birth year niya sa present year ngayon, hmm 20 years old na siya not bad, yet i discover 4thyear college na din naman siya e, right naman for his age na.
Na discribe ko na naman siya sa prologue ko, basahin niyo nalang ulit. Star section siya, same kami nag course.
Almost every day, naiisip ko siya, tapos ayon biglang crush ko na pala siya., wahaha hindi ako namalayan yon, ikaw ba naman kasi yong lagi mong tingnan mga picture niya, tapos sa isang araw hindi ako papayag na hindi siya makita.
Tapos yong wish ko kay bro is quite like this “bro sana manligaw siya sakin”
Hooo rhia wag kang mag day dream, and too AMBITIOUS, asa ka pa no, hindi ka nga kilala non ligawan ka pa. Well my mind was right, sorry naman diba nadala lang ako nag emotion ko. Tao lang. pero halos everyday ayan wish ko, pag nadaan kami ng church before going home.
Dumating sa point na, sa pagiging FAN niya e kinuha ko na yong picture niya nilagay sa phone ko, tapos wallpaper ko pa, ang kapal talaga ng mukha ko.
Nag tanong yong isa kong blockmate “rhia boyfrien mo?”
Definitely NO diba, hahha i yes answered “someday”.
I may say pangarap ko lang siya, kasi i feel that there not chance na mag ka kilala kami, simpre no sino ba naman ako para maging ka level niya.
Hindi naman ako matalino para makasama niya sa mag contest, hindi na ako player yet that was his last game sa university. Noong nakita ko nga na status na e “my last game for this college”.
I feel too hurt, simpre kong dati ko pa siya naging crush e di sana dati ko pa siyang pinapangarap, e di sana noong first year ako lagi ako nanunuod ng game nila.
I define my self as a weak person. Dala ko pa din ang pag ka probinsyana ko na, hindi hindi ako yong manliligaw sa lalaki. Yet hindi kami close.
Naalala ko noong iadd ko siya as my friend, tagal tagal niya ako i accept, kasi simpre excited ako na makilala siya nag sobra.
