Bir taraftan alarmı kapatmaya bir yandan uyanmaya çalışıyorum. Kalktığımda yorgan ile birlikte mutfağa doğru gittim.Tabi yorganmı beni taşıyor benmi yorganı ? Kahvaltı , hazırlanma gibi işlerimi en son halledicem.Tek işim abimi uyandırmak.En zor işlerden biri .
-Abi hadi kalk okula götür beni .Hep uyuyorsun zaten
Abim yorganına altından kafasını çıkararak :
-Bugün okula kendin git hep ben götürüyorum. Hem bana uykucu diyene bak!
- Ama başıma bişey gelir .Diye kıvırdım biraz
-Gelmez hadi ben uyuycam kapat kapımı.Kendine güven!
Hımm, kendine güven lafı bana herzaman garip gelmiştir.Kendine güveni olan herzaman güçlüdür.O zaman ben korkağım.Yani herzamanki halim.
Odama gidip giyindim.Saçlarımı ördüm .Şu aynadan kendime bakmak bile ürkütüyor insanı.Bu konudan sonradan bahsetmek gerekir. Artık hazırım .Şimdi tekrardan o okula gitmek zorundayım.Tekrardan dediğim birkaç aydır hatta yıldır .
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BİR MUCİZE DİLİYORUM
RandomHayatın sana sunabileceği mucizeler...Tek bir dilek bile seni başka bir hayata adım attırabilir.
