BİR MUCİZE DİLİYORUM

Herzamanki Okul!

Şekerleri doldurdum torbaya.Okula gitmeden hep şeker alırım.Sabah sabah. Ama tadı mükemmel.Neyse,okula giderken kendimi utangaç ve ergen ve sivilceli genç kız gibi hissederim.Zaten öyleyim ama insanlar bana bakıp gülüyorlar.Gülecek yerim yok ki! Ama onların salaklığı. Okulun başlamasına kalmıştı.Şekerlerimin nasıl bittiğini bilmiyorum.Okulun kapısından içeri girerken bugün sınav olduğu aklıma geldi
-Kahretmesin.Bugün matematik sınavı var! diye bağırdım.
Herkes bana baktı.Ardından gözlerim doldu ağlamak istemiyordum.Ama okulun kapısına doğru koştum.Çok saçma şeyler için ağlıyorum. Hangi 8. Sınıf öğrencisi bunun için ağlar ki?
°Ben :(
Ağlak olduğumu söylerler.Doğru yani bir yani bir taraftanda.Hemen sırama oturdum ve kitabımı açtım.Hemen çalışmaya başladım. Ama şu koca beynimin için bomboştu.Zaten hep böyle olur sonra yüksek alırım. Bir yandan da İnek olduğunu düşünürler."İnek",hım bu kelimeyi kim bulduysa ....Şu kelimeler yüzünden hayatım karardı."Ağlak,İnek,Ezik "ve daha neler neler .Bunları bulanlarda kendini öyle sanıyor olmalı! Ah hoca geldi lanet.Elinde matematik soruları.Galiba mahfoldum.Kopya çekmeyide beceremem.Soruları gözden geçirdim.Ama ben bunları bilmiyorum ve o işlendiği gün okula gelmedim.E artık hepsini sallamaktan işim yok. Hepsini salladım.Hem düşük not alırsam artık bana " İnek "demezler.Hocaya verdim.
-Ne çabuk bitti Beth.
-Hocam çok kolaydı da o yüzden " diyip çevirdim biraz.
Sınavdan sonra herkes üstüme yayıldı. "Sınavda 1. soru neydi,2. soru,8.soru ..."
-Cevaplayamam hatırlamıyorum. "
Diyip kantine gittim.Biraz daha abur cubur birazdaha! Okuldan sonra voleybol kursuna gideceğim.Annem zorla kayıt yaptırdı. Zayıflıycakmışım.Ama işin güzel yanı ise orda okuldaki gibi kızlar yok.Belki kendime ilk defa bir kanka bulurum. Şu ana kadar kimse bana kanka isteği vermedi.Zaten pek dikkat çekici bir halim yok.Birtek ineğim, pardon yani akıllı...
Öğleden sonra paten kaymaya gittim.Pembe patenlerim püf.Değişik hareketler denedim.Düşsemde kimse yoktu zaten.Rahatça sürebilirim. Tüm hareketleri denedim ve başarısız oldum.Sonuncu zıplama hareketinde yere yapıştım.Ağaçlık yerlerden kıkırtı sesleri geldi.
"Orda birisimi var?"
Hani korku filmlerinde söylerler ya ama en nefret ettiğim yer."Orda birisimi var?"Varsa git bak deme yani sanki ordaki ses vercek.Ayağa yavaşça kalkarken tekrar yere düştüm. Sonra oradan bir kız geldi. Ağaçlık alanadan.Saçları siyah, pateni havalı,kırmızı gözlüklü ve siyah elbisesiyle gayet iyi bir kıza benziyordu.
"Sana yardım etmemi istermisin?"
O an
"Şu an bu halde kim yardım etmemesini ister ki?" diye düşündüm. Ama arkadaş olabilirdi,iyi davranmalıyım.
"Tabikide,lütfen". dedim bir gülümsemeyle.
" Merhaba ben Beth. "Graffindor School 'da" son senemi okuyorum.Sen?". Hayatımda ilk defa bir kızla bu kadar samimiyetle konuştum.Öncekilerle güvenim olmadı.
"Bende Jessica Weasley.Bende "Shirtely High School'da"okuyorum.İstersen birlikte paten sürebiliriz.
" Tamam ben senin telefon numaranız alıp seni ararım.Şimdilik biraz paten kayalım.
İşte bu hayatımda son nokta.Belki Jessica ile iyi bir arkadaş olabiliriz.O gün ayrılırken bana:
"Benim yarın doğum günüm,gelmeni bekliyorum." dedi.
Aman Tanrım! hayatımda ilk kez bir arkadaşım tarafından Doğum gününe
davetliyim.Çok heyecanlı ve mutluyum. İçimdeki hissler halay çekiyor.
"Ta-ta-bi-ki-de"
"O zaman yarın 2 'de bekliyorum."
Koşarak eve gittim.Odama çıkarken annem benim yanıma geldi.
"Kızım,nasıl geçti sınavın? Çözebildin mi? Bilmiyordum deme sınav olacağından?
" E-vet.Anne özür dilerim bilmiyordum".
"Olsun nasıl olsa notların güzel." dedi ve yanağıma bir öpücük kondurdu.
Yukarı çıktım ve abimin odasına daldım.
"Abii,çıkar o kulaklığı.'
" Ne ,efendim?"
"Bugün ilk defa iyi bir arkadaşım oldu.Adı Jessica."
"Afferim bugün okula yanlız gitmek sana nasıl faydası oldu bak.
" Yanlız okuldan sonra oldu."
"Hımm o zaman okuldan sonra seni iyiki ben almamışım yani ne diyim!"
"Ve beni doğum gününe çağırdı."
"Güzel,git ve kıyafetlerini hazırla istersen."
Dolabımda sadece bir çorap kaldı.Geriye kalan hepsi yatakta,karar vermemi bekliyor.Karpuzlu elbisemi yoksa şeker resimli balo elbisesi mi? Hım öncelikle size kendi tarzım ile ilgili konuşayım.Ben genellikle özel günlerde pembe peruğumu takarım.Değişik bebekçe elbiseler giyiyorum.Ama artık böyle değilim."Artık"bölümlerine sonlara doğru gideceğiz.Artık çok güzel bir kişilik ve hayatım var.Neyse kitabın sonlarına gitmeyelim.
Şekerli elbisemi giyerken içeri annem geldi:
"Düşündümde alışverişemi çıksak?"
"Olur,sende bıktın deme artık bunları gitmeden?"
"Bak sen ne olursa olsun kızımsın.Sana herşey yakışır.Ama kişiliğindeki tarz bu değil.Hadi gel o tarzı bulalım!"
California'da yaşamak o kadar kolay değil.Binlerce mağaza var.Annemle yorulmaktan artık zombi gibi davranmaya başladık.
"Kızığm!Daha bu-ğ dediğinn mağğaaza neredee!
" Ağnecim az kaldığı."
Banka oturduktan sonra kendinize geldik.
"Beth şu bahsettiğin mağazada birşey bulamazsak maalesef öleceğim.Sanki Çin'e yürürdük.Sen burayı nereden keşfettin?"
"E-e anne arkadaşıma geldim."-Aslında abim beni buraya babamın arabasını gizlice alarak getirmişti.-
Şu mağazaya geldik.İçinde iğneyi hatta toz parçasını atsan düşmezdi.O kadar kalabalık ki..
Şimdi burada bu kadar mağazayı nasıl gezeceğiz nasıl kıyafet alacağız? Ben bu kadar mağazadaki kıyafetleri denesem ömrüm biter.Annem
-Gel şu mağazaya girelim." dedi
Bu mağaza da çok güzel ve fazla elbiseler ama insanlar yoktu.Bir kaç elbise seçtim.Pembe,pembe,pembe tabiki bu da pembe.Annemde artık şu pembe olayına karşamıyordu.Ortaokulda son senemdeyim şahsen hâlâ pembe.