Her zaman ki gibi benimle uğraşmaya başladı. Saçlarımla gözlerime uğraşmaya başladı oysa ben içimden 'ah sakallarında çocukluğumu salladığım, ah çocukluk kahkahalarım, ah çocukluğumu susuz bırakanım, ah çocuğum, doğuramadığım çocukların katili' diye iç geçiriyordum. Yüzüme dokundu. İster istemez her zaman ki o yüz ifadem oluşmuştu. Durup herkes kaşını gözünü özler ben hareketlerini özledim dedi. Nolmuştu böyle? Dualarım kabul mü olmuştu yoksa rüyada mıydım? Bilemedim. Sadece o anın güzelliğinde saldım kendimi. İndik. Yürümeye başladık. Ben yine yer yön özürlüsü olduğum için soluma döndüm. Güldü. Gel buraya kaybolucaksın dedi. Yine beni sahiplendi. Eskisi gibi.
