Aşk Eşittir İntihar

2012 Ekim "ilk Tanışmalar"

Bölüm şarkısı : Vega- İz bırakanlar unutulmaz

İlk tanışmalar

Güneşin gözlerimde aydınlık oluşturmasiyla yeni güne uyandım herzamanki gibi kahvaltı yapmadan çantamı alıp okula gitmek için çıktım. Derse girmek istemiyordum kafam oldukça doluydu herşey üst üste gelmişti. Okulun kapisindan girdiğimde buketi gördüm buket de benim gibi derse girmek istemiyordu. Girmemeye karar vermiştik beraberce bankın üzerinde oturduk okulumun öğretmenleri çok sinirliydi hiç biriyle başa çıkılmıyordu . Korkuyordum hepsinden buket ile etrafimiza baktigimizda yalniz olmadigimizi gorduk tek derse girmeyenler biz degildik. Hafiften yagmur çiliyor insana kötü his veriyordu havanin karamsar oluşu. Buket kantine gitmek icin yanimdan ayrildi ikinci derse girmeyi dusunuyorduk bunun için kahvalti yapmamiz gerekiyordu. Buket korkmuş vaziyette bana doğru koşmaya başladı tam ne olduğunu sorucakken beden öğretmeni Nurullah hocayı görmüştük elinde kocaman sopayla derse girmeyenleri kovaliyordu sira bizede gelicekti herkes biryerlere saklanmıştı. Korkudan ne yapicagimi bilemez olmuştum. Bizi saklanicagimiz yerden yakalarsa ne olurdu ? Mahvolurdum ! Aileme haber verirlerdi babam beni okuldan alırdı ve hayatım sönerdi
. Koşar adımlarla tuvalete doğru ilerledik nereye saklanıcağımızı bilememiştik . Tuvalette saklanan bizden başka korkmuş insanlarda vardı . Herkesin gözünde korku dolu bakışlar vardı etrafa kaçışıyorlardı . Buketle beraber tuvaletlerden birine girmiştik nefes nefese birbirimize baktık . Derse girmediğime pişman olmuştum
. Disarida bagiriş sesleri kaçış sesleri bizi dahada ürkütüyordu birden tuvaletin giriş kapısı açıldı sessizlikle bizi arıyorlardı. Ayak sesleri buketin gozlerini fal taşı gibi açmıştı. Sessiz bir şekilde klozetin üstüne çıktık . Her kimse bize doğru geldi kapıyı araladı ve..."# 2012/21EKİM #" O zamanlar tamamen deli çağlarıma girmiştim. Ne yaptığımı bilmez , kimsenin lafina kulak asmaz olmuştum. Çocukluk arkadaşım vardı birini terk etmeye ilk olarak ondan başlamıştım. Ailemden sonra tek değer verdiğim insan oydu çocukluğumdan beri beni hep kullandığını küsmek için bahaneler ürettiğini düşünürdüm çocuktuk sonuçta .. çocukluk zamanlarımda çok sessiz bir kızdım birazda feministdim bu feministliğimin bir sebebi vardı .. o gün son kez ilk okul arkadaşım ebrunun evine gittim . Dertleşip konuşup eve doğru ilerlemek için beraber dışarı çıktık evlerinin ilerisinde park vardı etrafı ağaçlarla çevrili güzel bir parktı orada biraz oturduk ebruya saatin geç olduğunu artık gitmem gerektiğini söylemiştim onu öpüp evin yolunu tutmuştum yolda etrafima bakinirken karşidan gelen 6 arkadaşı gördüm içlerinden biri tanıdık geliyordu bana doğru hızlıca ilerleyip arkadaşlarını geride bırakmıştı üstüme alınmamıştım onun bu hızını arkadaşları arkadan - kızı gördün bizi unuttun . Diye bağırdılar . Nerden tanıdığımı düşünürken birden facebook sitesi aklıma gelmişti doğru ya orda defalarca görmüştüm onu eve gider gitmez bilgisayarın başına oturup onu araştırmıştım evet tam tahmin ettiğim kişiydi Mehmetdi . Mesaj attım atar atmaz karşılık gelmişti.
-Selam
-Selam :) beni hiç görmezdin, mesaj atmazdın bugün görüncemi aklına geldim.
-evet seni görünce çok düşündüm nerden hatirliyorum diye sormak istedim
-evet bendim :)
Konuşma devam etmişti arkadaşlığımızın ilerlediğini düşünüyordum. Tabi ondan önce hoşlandığım çocuğu hâla unutamamıştım sadece hoşlantıydı bu veyada bir nevi hayranlık.. tatlı bir çocuktu .