Bu sıralar kendimle yalnız kalıp hayatımı anlamaya çalışıyorum.Hayatım o kadar karışık ki ne olup ne bittiğini anlayamıyorum.Sadece şu hayatta tek bir kişi için yaşadığımı farkettim.Hayat çok kısa ne zaman ne olacağı hiç belli olmuyor.Ben ise bu kısacık hayatta tek bir kişi için yaşıyorum.Artık eskisi kadar güçlü değilim.Herşey onu ilk gördüğümde başlamışyı.Tam da o noktada...Gözlerimi kapattım ve onunla bir hayat düşündüm.Bizim onunla olmamız imkansızdı çünkü benim hayatım çok karışıktı.Geç kalmıştım herşeyi düzeltmek için.Ben ona biraz ama kendime çok geç kalmıştım...
Onca yıldır aynı şehirde yaşıyormuşuz meğer. Ben bunu daha yeni farkettim.Anlatılmaz bir gündü.Meğer o gün hayatımın en mutlu,en özel anıymış.Bir bilgi yarışmasında başladı her şey.Onun duruşu bile etkiledi beni o anda.
Günlerden Salı'ydı.Yine bir okul günüydü.Sınıfça bir bilgi yarışmasına gitmiştik.O da oradaydı. Daha adını bile bilmediğim insana aşık olmuştum.İlk görüşte aşk diye buna diyorlar sanırım. Adını öğrenmenin bir yolunu bulmalıydım.Ama nasıl bulacağıma dair hiçbir fikrim yoktu.Çünkü o kadar yoğundu ki oradan oraya elinde soru zarflarıyla koşuşturuyordu.Kimseyi farkedicek hali bile yoktu.Sanırım biraz işim yaver gitti.Şanşlıydım ki hiçbir fikrim yokken ona seslenen bir jüri tarafından adını duydum.İşte tam o anda dünyalar benim olmuştu sanki. Dünyanın en mutlu insanı olmuştun bir anda.O gizemli, ilk görüşte beni kendine aşık eden çocuğun adının Kamil olduğunu öğrendim.Yarışmanın bitmesini hiç istemiyordum.Ama zaman öyle hızlı geçti ki nasıl geçtiğini bende anlayamadım. Ve yarışma en sonunda bitmişti.Ondan ayrılma zamanı gelmişti.Bir daha nerede göreceğimi bilmiyordum.Belki de onun en son arabaya binerken göz göze gelmemiz birbirimizi son görüşümüz olucaktı.Bir an önce eve gidip onu araştırmam gerekiyordu.Onun kim olduğunu öğrenmem gerekiyordu. Kaybetmemem lazımdı onu.Okul bitti ve ben hemen eve gidip araştırmaya başladım.Bulmam çok zor olmadı.Çünkü o da Marmarisliymiş.Ben de Marmarisliyim ve burası çok küçük bir şehir.Bu yüzden çok uğraşmadan buldum onu.Tüm sosyal medyalardan bulup,takip etmeye başladım.Yavaş yavaş herşeyini öğrenmeye başlamıştım.O kadar çok saplantı haline getirmiştim ki telefon numarasını bile buldum.Bundan sonra sanki işim daha kolayladı.Onun sesini duyabilecek bir yolum vardı ama hala arama konusunda tereddüt ediyordum.Aradan aylar geçti ve ben hala arayamadım.Cesaretimi bir türlü toplayamadım.Arayıp da ne diyecektim ki? Onu bile daha bilmiyordum.Ama en sonunda herşeyi göze alıp aramaya karar verdim.Artık onun sesini duyma anı gelmişti ve aradım.Konuşmaya başlamıştık.Onun sesine iyice alışmıştım.Her geçen gün konuşmamız daha da iyiye gidiyordu.Daha çok bağlanıyorduk birbirimize.Ama herşey iyiye gidiyor derken ufak tefek sorunlar yüzünden son zamanlardaki konuşmalarımız kötüye gitmeye başladı. Her şey bir rüya gibi akıp giderken artık bir kabusa dönüşmüştü.Geleceğimi paylaştığım kişi ellerimin arasından akıp gidiyordu ve ben sadece izliyordum Elimden yapıcak hiçbir şey gelmiyordu. Deli gibi çözüm yolu aramaya badlafım.Etrafımdaki insanlara sordum,onlardan da yardım istedim.Ama yok...Kimsr bir çözüm yolu bulamıyordu.Zaman geçip gidiyordu.Bazı ufak tefek sorunlar hayatımı mahvediyordu.Bende buna göz göre göre izin veriyordum.Bitmişti artık herşey.Hiçbir çözüm yolu bulamamıştım.Hayatımı paylaştığım kamil yoktu artık hayatımda.Bizin de aşk hikayemiz bir bilgi yarışmasında başlayıp,kısa bir telefon konuşmasıyla sona erdi.Bende bundan sonra hayatıma yeni bir Ceren olarak devam etmeye karar verdim...
