Oh, Tessie // short story

Oh, Tessie

Pamiętam dokładnie dzień w którym opuszczałam farmę państwa Smith.

Siedziałam na tylnym siedzeniu czarnego garbusa, zaciskając zimne dłonie na spódniczce, którą byłam zmuszona odziać.

I patrzyłam jak z każdym calem, drewniany dom, łąki, stajnie i stadka białych krów oddalają się ode mnie. Przycisnęłam rękę wtedy do tylnej szyby, powstrzymując łzy.

I wtedy ujrzałam, jak przez łąkę biegł ile sił w nogach, chuderlawy o białych włosach chłopiec. Wbiegł na dróżkę, którą oddalałam się od farmy i biegł za autem.

Krzyczał coś.

Z biegiem lat zdążyłam zapomnieć co to było, ale doskonale pamiętam jego twarz. Zapłakany. Policzki zaczerwienione od biegu. Rozwichrzone włosy. Chyba nigdy tego nie zapomnę.

Jakbym śmiała Cię zapomnieć.

Jonathanie.