Can i say "us"?

Chapter 1 - Stalker

Natalie's POV

Lunch break, hindi kami magkasama ni Stacey dahil my meeting siya sa chess club. Ako naman, heto, nag-iisa, naghahanap ng mga familiar faces.

Transferee kasi ako, I've been studying high school in Canada. Ngunit noong natanggap si mommy bilang head nurse sa Saudi, hindi na sila nagdalawang isip ni daddy na dito na ako magpapatuloy nang pag-aaral. Risk daw kasi kapag sumama pa ako sa kanya dahil medyo magulo ang lugar. hindi rin naman sila papayag na mag-isa lang ako sa Canada dahil i'm not on my legal age pa daw.

Bumili ako ng frap for lunch. Hindi ako nagdidiet, hindi rin naman ako mahirap. Sadyang ayaw ko lang kumain ng heavy foods sa school, hassle kasi mabilis ang metabolism ko.

"OMG! Stupi------! ugh!"

Cool! Frapuccino all over my pants! 

"Pasensya talaga miss, hindi ko sinasadya. May hinahabol kasi ako, Sorry talaga!" at patuloy na tumakbo ang guy.

"Gentleman!"

Bakit ba ang malas ko?! Kakainis! OMO.

Teka, he got the looks. Height, skin color, dark brown eyes, hairstyle yun talaga ang mga tipo kong lalaki. He got it.

Pero hindi ganitong introduction ang gusto ko! Nakakainis!

Kumuha ako ng dress sa locker, tho naka-sneakers ako, cute pa rin naman tingnan ang outfit ko. I then went to the ladies room to change.

Nakaharap ako sa salamin nang may pumasok na mga higher years. i had a chance to glimpse outside at nakita ko ulet ang guy na nakabangga sa akin.

"W-wait!"

Dali-dali akong lumabas para tingnan kung siya ba talaga yun.

Ngunit, wala. 

Hindi ko siya nakita.

"Hoy babae!" Napalingon ako.

"ano naman ba ang pumasok sa isip mo na pumalit nang damit?" iwinagwag ni Stacey ang part ng dress ko.

"Ginulat mo ako dun Stace huh! Ikaw kasi, iniwan mo ako, ayan tuloy napagtripan ako ng mga bullies" nagpretend ako na malungkot.

"HAAAA?! SINONG BULLY?!"

"HAHAHAHHA. JOKE LANG friend, ikaw naman di ka na mabiro. Basta long story. Sa bahay nalang kita kukwentuhan." 

"Kinabahan ako dun ah. Oh sya sige! Halika na, malelate na tayo sa next subject natin." sabay hila sa akin papuntang room.

The rest of the day went so fast.

Then comes dismissal,

Habang naglalakad kami palabas nang campus, may pamilyar na boses ang narinig ko,

"Nat! Natalie! NATALIE PARKER!"

Tumingin ako sa direksyon kung saan nanggaling ang boses na yun.

- si gentleman pala.

"Yes? How'd you know my name?" 

Tumingin siya sa akin na parang annoyed,

siya: -_-

ako: O.o

"Ano ba?!"

"uhhhm.. Sorry nga pala sa damit mo kanina."

Now he's giving me puppy eyes.

"Oh, ok." nagsmile ako sa kanya.

"ay eto pala oh, frap. Sorry talaga kanina." Napakamot siya nang kanyang ulo sabay bigay nang frap.

Wow! effort A++! ang awkwarddddddddddd. Teka, paano nya ba ako nakilala? at nagpalit naman ako nang damit ah? Naalala niya pa rin ang mukha ko? Grabe, siguro stalker ko sya?

"Yung name mo pala, tinanong ko sa kakilala ko. Hindi ako stalker o ano."

Aba? mind reader yata to.

"Ako pala si Andy." Sabay offer ng kanyang kamay.

"I'm Nat, and she's my bff Stacey" nag exchange kami ng shake hands.

"Akala ko ba best friend mo si---"

*kring kring* *daddy calling*

"Sige, alis na kami! See you!" 

--------------------------------------------------------

Awwwwww. Wala pa akong readers :( pero hey, kapag nabasa niyo na to, try vote and comment din pag my flaws ha? Thanks so much :*