Her Şey Karışık Mı Bilmem Ki?

Bölüm 2

Jimin  kızın neden koşup gittiğine bir anlam verememişti. Yürümeye devam etti ve arkadaşının evine sonunda vardı.
-Hey Jimin  hoşgeldin.
-Hoşbulduk Lay.
-Partiye geç kalmadım dimi.
-Ee biraz geç kaldın denilebilir.Neyse içeri geçelim.
Salonda toplanmışlardı. Her şey yolunda gidiyordu. Bir kız arkadan gelip elini Jimin'in omzuna attı.
-Selam sanırsam  ismin Jimin.
-Evet doğru tahmin. Peki senin adın...
-Ah çok kabayım, evet benim de adım Lara.
-Hmm isim güzel.
Kız Jimin'in elini tutup onu odaya getirdi. Biraz endişeliydi. Jimin de şaşkındı biraz. Jimin:
-Ben seni bir yerden tanıyorum ama çıkartamadım.
-Sanirsam beni küçüklükten hatırlıyorsan. Hatırlayacağını zannetmiyordum. Aradan 14 yıl geçti.
-Pardon da siz beni nerden tanıyorsunuz?
-O zaman anlatayım. Sen daha çok küçüktün. Belki 2 yaşinda  vardın. Annemiz ve babamızın canla başla çalışıp aldığı evi ben yakmıştım. Hemde  sana yemek hazırlıyordum. Daha 6 yaşındaydım.
-S..sen benim ablam mısın?
-Dur devam ediyorum. Sonra sen o evde kalmıştın. Hepimiz evden dışarı atılmıştık. Ama seni evde unuttuk. Sonra eve kim girdiyse seni o evden çıkarttı ama seni bize getirmedi. Herhalde seni o adam veya kadın büyüttü. İşte böyle, ben seni aramaya devam etmiştim. Herkes öldüğünü zannetmişti. Ama ben inanmamıştım. Ve işte karşımdasın.
-Ben ne diyeceğimi  bilemiyorum. Demek ben senin kardeşinim  öyle mi?
-Evet, inanması biraz zor ama gerçek bu.
Jimin ne diyeceğini bilmiyordu.
-Peki annemiz yaşıyor mu veya babamız?
-Maalesef 3 yıl önce trafik kazasında öldüler. Neyse içeri geçelim artık yoksa ağlicam.
Salona geçmiştiler. Jimin çok durgundu. Lay arkadan gelip:
-Hey dostum
-Ayhh korktum.
-Kanka  ne oldu sana yaa  daldın gittin.
-Yok ne dalması  yaa  bir şey düşünüyordum da.
-İyi söyleme zaten. Yakında kokusu meydana çıkar zaten.
Sonra Jimin arkalara  doğru bakındı sanırsam  ablasını arıyordu. Ama ablasını bulamadı, sanki kaybolmuştu...