Merhaba
Benim adım alice.
10 yaşındayım
Almanyada 10 yıl yaşadıktan sonra Türkiye ye taşındım. Buradaki okul benzediğini sandım ama akşam eve gözyaşlarımla geri döndüm. Işte o an hayatımın en kötü anıydı. Annen sordu :''kızım ne oldu'' diye. Ben ağlayacağım diye konuşamadım bile. Almanyaya geri dönmek istiyordum. Okulda yazamadım yetişemedim hocanın dediklerini. Çok ödev verdi,sıralar çok dar, 36 kişiyiz ,herkes guduruyor teneffüs olunca yada öğretmen gidince hatta yaramazlık yapan çocukları dövmüştü oysa ki almanyada modern , 18 kişidik ve ödev çok az. Matematikte daha geridelerdi ama ingilizcede baya ileridiler Birinci günüm ağlamaklı geçti. Ikinci günde güldane diye birini gördüm yanımda. Oda şaşırdı beni görünce sordu başkasına bu kim diye. Diğer çocuk benim almanyadan geldiğini söyledi sonra güldane : rus var bide alman mı çıktı karşımıza dedi. Işte o zaman çok kırıldım . Ben alman değilim ki. Bir kaç saniye sonra arkadaş olmak istedi benimle bende olur dedim. Ne kadar arkadaş o kadar iyi. Birkaç gün sonra onun bana be kadar iyi geldiğini fark ettim. Yazmakta geride kaldığımda yardım etti. Ödev ile ilgili sorular olduğunda yardım etti bana . Ve böyle böyle başarıkarım yükseldi . 50, 60,77,81 ve sonra 98.
