Hayalimde ki Sen

Bölüm 2

Aylar geçti ben ise hala o aradığın günde kaldım. Girmiyordunda artık rüyalarıma. Küstün mü yoksa bana? Basketbol oynamaya da gelmiyordu artık. Bizim evin orda ki parkta oyardı arkadaşlarıyla her akşam üstü. Yüzüne bakamıyordum da zaten.Sen ne kadar baksan da ben bunu hissetsem de seninle göz göze gelmeye cesaretim yoktu. Adından hiç bahsetmedim değil mi adı 'Şafak'. Gün batımını görürsen her zaman beni hatırla derdi. Gün batımını izlemeyi ne kadar çok sevdiğimi de bilirdi. Gün batımım diye seslenirdi bana. Özel hissederdim kendimi.Onunla olduğum için şanslı.Küçük bir arkadaş ortamında tanıştık. İlk başlarda çok konuşmuyorduk. Çok sinirli bir insandır şafak.Arkadaş çevresi de öyle. Bizim okuldakilerin bazıları hatta çoğu çekinirdi şafakların gruptan.Çok değişik insanlardı aslında ve değişik oldukları kadarda iyi. Gözlerinde ki o çocuğu görüyordum ben.Yanımda ki o mutluluğunu.Nasıl oldu da gittin hala aklım ermiyor. Bir insan bu kadar severken nasıl bırakabilir sevdiğini.Ben bu sorularla yiyip bitiriyorum kendimi.Sustuklarım boğazıma düğümleniyor.Nefesim kesiliyor.Karanlığın içinde yön bulmaya çalışıyorum. Çıkmaz yolların olduğunu bildiğim halde yürüyorum. Sensizlik yaramadı bana. Alışamadım ben hala sensizliğe.Küçük bir çocuğum elma şekerini sevdiği gibi seviyordum ben seni.İçimde bir kötülük olmadan.Çocukluğumla seviyordum.