Bir zamandan sonra nefesimi hareket ettirme konusunda zorlanmaya başlamıştım.Sanki hayat ile ölüm arasında sıkışmış, birinin beni kurtarmasını bekliyordum.Hâlbuki hiçbir zaman nefesimin sesini dinlememiştim.Ve o duymadığım sesten şimdi korkuyordum.Sessizlik içinde nefesim çığlık atarmışçasına çıkıyor, ve ara ara nefesimi tutup korkumu uzaklaştırmaya çalışıyordum.Tam bu sırada Arthuuuur diye bir ses duymamla irkildim.İlk defa kendimi bu kadar güçsüz hissediyordum.İstemsizce ağlıyor,ve beni duymamaları için elimle kendi ağzımı kapatıyordum.Düşüncelerim kalbime yenik düşmüş kalbim sanki ilk defa atarcasına 'güm güm' diye beynime hakim olmuştu.
