Asi Rüzgar

Bölüm 4 -Yılan-

İYİ OKUMALAR...

-ASİ'NİN AĞIZINDAN-

Ne yapmaya çalışıyor bu çocuk anlamıyorum.Hem beni kaçırıyor hem de gelmiş beni teselli ediyor.Ben bunları düşünürken o yavaş yavaş geri çekildi.

-Rüzgar

-Hmm

-Şimdi ne olacak yani babam-

-O adamı düşünme!

Bağırmayı bırak resmen kükremişti.Böyle bir silüetin içinden nasıl çıkıyor böyle kişilik anlamıyorum ki.

-Ne bağrıyorsun be?!

-Asi bilmem farkında mısın ama düşmanımın kızısın ve bu işten yani şu an ben tarafından kaçırıldın uslu durursan fazla zarar görmezsin ,düşmanımın kızısın ve zararsız kurtulacağını sanıyorsan yanılıyorsun.

-Ne dedin sen?Pardon da bana zarar vermeye kalksan bile babam seni bulur ve gebertir akıllı ol bence!

-Peki baban senin benile kaçtığını sanıyorsa?Sence kılını kıpırdatır mı?Akıllı ol baban seni belkide reddetti nereden bilebilirsin ha? 

-Bunu yapmış olamazsın!

Sesim titrek çıkıyordu o ilk kez gördüğüm Rüzgar yoktu şimdi karşımda.Normalde insanlara güvenmezdim ama Rüzgar çok samimiydi şimdi gerçek yüzünü gördüm.

-Yaptım bile.

Kalkıp koşarak kapıya yöneldim neyse ki hızlı koşuyordum.Salak Rüzgar kapıyı kilitlemeyi unutmuş.Tam kapıya yaklaşmıştım ki ayağım bir şeye takıldıve yere düştüm.Tam kalkıp yine kaçmaya yeltenecektim ki Rüzgar bileğimi sert bir şekilde kavradı.

-Bırak beni ben sana ne yaptım ki babamla derdin varsa onunla çöz.

Babanın canını yakacak en iyi şey sensin ,senden şuan ne kadar nefret ederse etsin sen onun kızısın ve bu dünyadaki en akını sensin yani sana zarar verirsem babanın canı daha çok yanar.

-İyi o zaman ne yaparsan yap sonra sonra bırak beni,aptal.

-Bu kadar kolay kurtulabileceğini sanıyorsan yanılıyorsun,düşman.

-Senden korkmuyorum!

-Korkmalısın.

-Korkmayacağım.

-Bakalım korkacak mısın yoksa korkmayacak mısın?

Rüzgar beni bileğimden kaldırmayı beceremeyince beni kucağına aldı.Tepiniyordum ama kurtulamıyordum.Allah'ın adisi beni karanlık bir odaya getirdi.Ben rüzgar ne yapacak diye düşünürken beni birden duvara dik olarak sabitlenmiş olan yatağa bağladı.Ne olduğunu anlamadan bileğimdeki acıyla irkilmiştim;

-Ne yapıyorsun ya?!

-Şimdi benden korkuyor musun yoksa korkmuyor musun?

-Hayır,korkmuyorum.

-Emin misin?

-Yok Haydar'ım ben,saf mısın nesin korkmuyorum senden!

-Bundan sonra olacaklardan sorumlu değilim,dedi ve çekti gitti.Bir dakika bir dakika beni burada tek bırakıp gitti.Yaklaşık 5 dakika sonra geri geldi adi pislik.

-Fikrin değişti mi?

-Hayır korkmuyorum!

-İyi.

Elinde bir kutu vardı kapağı açtı .O da ne öyle!Yılan mı?Hayatımda en korktuğum hayvanın yılan olduğunu nereden biliyor?

-Y-yılan mı o?

-Evet güzelim,hani şu en korktuğun hayvandan.

-S-sen n-nereden biliyorsun?

-İnsan sarrafıyım desek?

Yavaş yavaş üzerime doğru geliyordu ve ben korkmaya başlamıştım...