Tuwing Valentine's Day

Paula's POV

Tuwing Valentine's day, masaya ang mga may lovelife at malungkot ang mga sawi o mga single.

Valentine's day ngayon at hinihintay ko pa rin siya. Ganito ako tuwing Valentine's day.

Nandito ako ngayon sa isang coffee shop na malapit sa compound namin.

Hindi ko na mabilang kung ilang oras na ako dito, ang mahalaga ay maghihintay ako. Ganon naman kasi kapag gusto mo, magtitiis ka, magsa-sakripisyo, lalaban at maghihintay. Mahal mo kasi.

Kanina pa ako dito sa sulok ng coffee shop. Nasa mesa ko ang binili kong iced coffee na ngayon ay tubig na dahil ubos na at tunaw na ang yelo. Katabi nito ay nasa harap ko rin ang isang pulang box na hugis puso.

Sa labas ng coffee shop ay nakita ko ang malakas na pagbuhos ng ulan.

May mga maswerteng nakapagdala ng payong pero marami ang hindi. Minsan talaga hindi tayo handa. Kagaya ngayon, wala kasing sinabi sa balitang uulan pala kaya hindi nakapaghanda ang mga tao. Parang sa pag-ibig lang, wala kasing nagsabing masasaktan ka kaya hindi mo tuloy napaghandaan.

Napadako naman ang tingin ko sa isang babaeng sumugod sa malakas na ulan. Walang payong-payong, basta na lang siyang tumawid. Basang-basa tuloy siya. Pero kasalanan din niya 'yon. Aware naman siyang mababasa siya pero tumuloy pa rin siya.

Napatingin naman ako sa isang magboyfriend-girlfriend na magka-share ng payong. Pareho silang nakahawak sa payong habang magkayakap.

Bigla ko tuloy siyang naalala. Naalala ko si Jason. Pero teka, parang lumamig itong shop? Hustisya naman sa mga walang jacket at kayakap oh! Nagyayakapan kasi iyong ibang magcouple.

Pero balik tayo kay Jason.

Last year na namin sa high school noon. Hindi kasing bongga ng mga nasa movie o libro ang pagtatapat ni Jason ng pagmamahal sa akin pero para sa akin iyon ang pinaka-bongga at pinaka-espesyal sa lahat.

Mas naging espesyal pa iyon dahil Valentine's day noon at birthday pa namin. Weird pero parang nakikiayon sa amin ang tadhana feel na feel ko tuloy na meant to be talaga kami.

Simple lang ang pagtatapat niya ng damdamin niya sa akin. Old school pa nga dahil nagtapat siya through letters. Hindi ko malilimutan ang araw na iyon dahil iyon din ang unang beses kong makatanggap ng bouquet at sa pagitan ng ilang bulaklak ay may inipit siyang envelope na may love letter. May mga maliliit pang papel sa ibang bahagi ng bouquet kung saan inisa-isa niya ang mga bagay na nagustuhan niya sa akin.

Noong araw din na iyon ay sinagot ko siya agad. Ilang buwan bago siya magtapat ay nakakatanggap na ako ng ilang notes at letters nakalagay sa locker ko, sa bag at minsan sa desk. Umamin naman siyang sa kanya nagmula ang mga iyon. Kaya hindi na ako nagdalawang isip pa.

Consistent si Jason. Hindi siya lulubog, lilitaw sa pagiging sweet. Hindi rin siya nahihiya sa ibang ipakilala ako bilang girlfriend niya o maging sweet kahit maraming tao.

Naging legal din kami sa mga magulang namin dahil niligawan din ni Jason ang mga magulang ko kasi hindi pa rin sila gaanong kumbinsido. Kahit sinagot ko na siya ay nililigawan pa rin niya ako at ang mga magulang ko. Sa una ay naging mahigpit sila kay Jason pero sa huli ay napalambot din niya ang puso ng nga magulang ko.

Nakakatawa nga e. Naalala ko noong isang beses na pinag-igib siya ng tubig ni Papa pangligo daw. Tatlong kanto ang pagitan ng bahay namin sa igiban ng tubig kaya awang-awa ako sa kaniya noon, mahaba pa ang pila dahil isang igiban lang iyon para sa buong baranggay. Isang drum pa naman ang pinapuno ni Papa. Tapos pagdating ng huling timbang naigib niya ay tapos na maligo si Papa. Pero hindi siya nagreklamo. Inaasahan na raw niya iyon.