Λαθος Ερωτας

Λαθος Σκεψεις

Φτασαμε στο σπιτι του Τζον μετα απο κανενα τεταρτο. Εκει μας περιμενε ο Χαρυ και ο Τζον και γυρω τους υπηρχε μπολικο φαγητο. Δεν ειχαν ετοιμασει ακομα το χορτο. Κατευθυνθηκα προς την ταρατσα μην ξερωντας τι θα αποκαλυψω στην ταρατσα. Αυτο που αντικρισα ηταν πανεμορφο.Η τερατσα ειχε θεα το λιμανι και ειχε δυο καναπεδες για να κατσουμε. Προτεινα την ταρατσα ως τον χωρο που θα πιναμε το χορτο και ολοι δεχτηκαν.
Μετα απο περιπου δεκα λεπτα ο Χαρυ και ο Τζον αρχιζαν να ετοιμαζουν το χορτο. Εγω και η Κριστα αρχισαμε να εξερευνουμε το σπιτι, η Κριστα κατεβηκε στο παταρι εγω στα δωματια. Αφου το δωματιο των γονιων του δεν ειχε τιποτα ενδιαφερον και του μικροτερου του αδερφου το ιδιο, κατευθηνθηκα προς το δωματιο του Τζον.
Το δωματιο του απλο, μαζεμενο, με λιγα βασικα πραγματα. Αφου η περιεργεια μου δεν σταματησε εκει αρχισα να ψαχνω τα συρταρια. Δεν με σοκαρε που πολλα απο τα συρταρια περιειχαν προφυλακτικα καθε λογης,ροζ μπλε, πορτοκαλι με ροζ, μωβ. Ακομη ειχε κατι λιπαντικα και κατι περιεργα παιχνιδια που δεν νομιζω να επαιζε με αυτα μαζι με τους φιλους του.Ειχε ακομα χειροπεδες. Στο τελευταιο συρταρι ειχε ενα μικρο σακουλακι γεματο ασπρη σκονη, και διπλα κουτακια γεματα χαπια. Αραγε που να τα χρησιμοποιει αυτα. Το μυαλο μου βυθιζοταν σε σκεψεις οταν ενα δυνατος χτυπος στην πορτα με επανεφερε στην πραγματατικοτητα. Ηταν ο Τζον ακουμπησμενος στην ακρη της πορτας και ρωτουσε τι εκανα. Το μονο που μπορεσα να πω ειναι τι τα χρειαζεται τα χαπια. Δεν πηρα απαντηση, μονο ενα ειρωνικο γελακι και μου ειπε να μην αργουσα να ανεβω γιατι το πραγμα ηταν ετοιμο.
Ντραπηκα και αμεσως τον ακολουθησα ως την ταρατσα. Αυτος ο ανθρωπος κατι μου ξυπνουσε μεσα μου. Ενιωθω τοσο ωραια οταν ημουν μαζι του αλλα παραλληλα ενα μισος με κατεκλιζε οταν με κοιταζε στα ματια. Τα ματια του.. Ουτε μπλε ηταν ουτε πρασινα ουτε τιποτα ιδιαιτερα ματια ηταν. Δυο ματια καφε ηταν που εφερναν την καταστροφη και την αναστατωση σε οποια κοπελα τον κοιτουσε. Οι δαιμονες του δεν τον αφηναν σε ησυχια. Το βλεμμα του κατι προσπαθουσε να πει αλλα κανεις δεν μπορουσε να καταλαβει τι ελεγε...
Μυστηριος αλλα παραλληλα τοσο ωραιος..
Μα τι σκεφτομαι, δεν πρεπει, εγω δεν ειμαι για εκεινον, δεν ειμαι σαν τις κοπελες που γαμαγε και μετα τις αφηνε..μα οταν σκεφτομαι το χαμογελο του, τον τροπο οπου με ειχε φιλησει τοτε.. Ισως να του αρεσε.. και να αισθανθηκε.. Και να θυμαται εστω ..
Μα τι λεω ... ηταν μεθυσμενος..