[Πινόκιο]
Ακούς τους αιρετικούς μικροαστούς
Βγάζουμε αφρούς απ' το στόμα που φτύνει αυτά που δεν σ' αρέσει ν' ακούς
Ηρεμιστικά και αλκοόλ για κοινούς θνητούς σε κενούς καιρούς
Ξεφυσάμε όλη νύχτα καπνούς κι απωθημένα
παράνοιες, ξεσπάσματα, παιδιά εγκλωβισμένα
στα χαλάσματα αυτού που μας αφήσαν οι γονείς
κάπου ανάμεσα στα όνειρα καλύτερης ζωής που 'χαν για μένα
και τα σπίτια που αγοράσανε με τόκο
για να είμαστε ασφαλείς
(Έχεις τίποτα να πεις;)
Δεν είμαι εχθρός του κόσμου
είμαι εραστής του φως μου
Προσπαθώ να του χαρίσω όλα αυτά
που δεν του δίνει τώρα πια
ο πλούσιος μαλάκας, που παντρεύτηκε
απλά για τα λεφτά
Σας τραβάει η σιγουριά, αλλά
τα μπερδεμένα παιδιά γαμάν' καλύτερα
και σίγουρα δεν είναι βαρετά
Είμαστε θύματα θυμάτων από θύματα
Όλοι είναι αθώοι μέχρι ν' αποκτήσουν χρήματα
και γνώση.Οι πρώτοι εκμεταλλεύονται
Οι δεύτεροι δεν τους έχουν σκοτώσει
