Tumblr Hikayeleri

1

2014 yaz ayları diğer günlerden farksız arkadaşlarımla oyundayız. Bi çocuk geldi. Neyse konuştuk facebook'tan ekledim. Biz normal arkadaş olarak konuşuyoruz. O zamanlarda sevdiğim var anlatıyorum ona. Pek birşey demiyor hmm diyerek dinliyordu. Bi gün gitti. Bikaç gün bekledim. Gelmedi. Numarasıda yok arayamıyorum. 4ay geçti. Geldi. Herhangi bi sevinç yada üzüntü hissetmedim. Yine eskisi gibi konuşmaya başladık. Derken sevdiğim çocuğu anlatıyorum hala. Ondan sana hayır gelmez felan diyordu. Uzun zaman geçti "kardeşim" gibi gördüm. Sürekli anlattığım çocuktanda iyice soğumaya başlamıştım. Yıl 2015 oldu. Yılın başları yine konuşuyoruz ama grup var bikaç kız arkadaşım felan. Nasıl oldu bilmiyorum arkadaşlarım gaz vermeye başladılar. "İyi kız iyi çocuksun sende yakışırsınız" felan derken çıkma teklifi etti. Şaşırdım. Hemde çok. Ama hayır diyemedim. Çıkmaya başladık. Çok fazla sevmiyordum. Ama neden çıktığımıda bilmiyodum. Bigün kavga ettik. Engelledim. Zaman geçtikçe daha fazla yokluğunu hissetmeye daha fazla üzülmeye başladım. 1ay geçti. Engeli kaldırdım. Özür diledim. Affetti. Aile sorunları olan biriydim. Herşeyimi anlattım. Onunda pek farkı yoktu. Neyse zaman geçiyor biz yine çıkmaya başladık 2ay geçti. O sıralarda bi kızla konuşuyor kardeşim kardeşim diyordu. Kıskanıyordum. Onun için yine kavga ettik. Yine ayrıldık. Yine engelledim. O sıra da haziran olmuş yaz tatilide gelmişti. İlk zamanlar pek fazla üzülmüyordum. Zaman geçtikçe acısını hissettiğim bi yaraydı. Yine özür diledim. Yine affetti. Yine çıkıyoruz. Herşey çok güzel derken kardeşim ayaklarında bir kız yüzünden yine kavga ettik. Bu sefer engelleyen ben değil oydu. İlk başta yine hiç üzülmedim. Zaman geçtikçe yokluğunu hissettim. Zaman geçtikçe özledim. Engeli kaldırdı. Buraları daha fazla uzatmak istemiyorum. Aynı şeyler çünkü. Engelle. Ayrıl. Yokluğunu hisset. Ve geri dön. Bizim ki böyleydi işte. Eylülün başları tekrar barıştık. "Bu son. Giden kaybeder." dedim. Zaman öylece geçti. Geçiyor. Sanal ilişkiydi bizimkisi. O benim sesimi duydu. Ama ben onunkini asla duymadım. Arkadaşlarım "Ya seni aldatıyorsa?" Dediysede takmadım. Sevgimle bastırdım o sözleri. Zaman geçiyor ben sesini duymak istesem de sesini duyamıyorum. Hiç duymadığım sesi özlüyorum. Hiç bilmediğim kokuyu özlüyorum. Çoğu arkadaşım saçma buluyor. "Gerçek olamayacaksa neden sürdürüyorsunuz" diye. Ama cevabını bilmiyorum. Herşeyiyle seviyorum. Zaman geçiyor. Ve biz zaman geçtikçe bağlanıyoruz. İmkansız olduğunu bilsekte seviyoruz. Garip bizimkisi. Belki de asla gerçek olamayacak bir hikaye.