Mevsimsiz Çiçekler

Başlıyoruz...

Yırtık kotun üstüne salaş bir beyaz gömlek giydim. Saçlarımı dalga yaptım. Hafif bir göz makyajı yaptım. Kahvaltı yapmak pek adetim değildir. Evdeki gevreği buldum. Bi kase yedim. Siyah topuklu botlarımı geçirdim ayağıma. Çantama küçük bir defter tıkıştırıp evden çıktım. Sonra arabanın anahtarını evde Unuttuğumu fark ettim. Apartmana girerken evin anahtarını evde unutmamış olmam için dua ediyordum. Çantamı kapının önüne döktüm. Büyük bi uğraş sonunda o anahtarı buldum. İçeri girdim. Dizlerim üstünde sürüne sürüne vestierden anahtarı aldım. Yanlız kalıyordum evde ama anneden kalma alışkanlık işte içeri ayakkabılarla giremiyodum. Neyse anahtarı aldım. Çıktım. Arabam apartmanın otoparkındaydı. Zorda olsa park yerinden çıkıp yola koyuldum. Malum İstanbul trafiği...
Allahım verem etti yolu bana en heycanlı en mutlu günümü bile zehir edebiliyor ya bu şehir. Cidden sevene iyi bu şehir. Sevmeyeni hayattan bezdiriyor. Ve işte geldim. İstanbul Hava Harp Akademisi...
Yıllardır okumamın tek sebebi olan okul
İşte şimdi başlıyoruz...