Beni tek üzmeyen insan, merhaba
Belki okuyosun şuan da belkide okumuyosun başkalarından duyuyosun sana bi şekilde bunu ulaştırıcam ama nasıl olduğu hakkında bi fikrim yok ama ulaşıcak işte elbet birgün açılıcak sana karşı hislerim dökülücek sözcükler ağzımdan kalbim çıkar gibi olucak bir yandan..
Gözlerinin içine bakıpta nasıl diyeceğim seni seviyorum diye sen beni en yakın dostun bilirken ama bilmiyorum belkide senin içindede vardır benim için birşeyler...
Ya yoksa ne yapacağım nasıl bakacağım o yüzüne,nasıl tutacağım ellerini,nasıl sarılacağım sana nasıl söylesene..
Seni biraz daha görmek için dua ederim yol boyunca biraz daha gidelim diye.
Her inerken o arabadan üzülürüm on iki saat göremeyeceğim seni diye.Hele o hafta sonları bitirir beni göremediğim günler lise çağlarımda seni..
Geçmek bilmez saatler pazar gecesi.
Hasta olduğunda üzüntüden bende hasta olurum haberin olmaz. Sen evde sıcacık çorbanı içerken, ben okulda öksüre öksüre hergün bana ağlayarak anlattığın bi namussuzun yüzüne bakarım..
Seni haketmeyen şerefsiz pislik yanardönere verdiğin değerin bir gramını verseydin bana bak nasıl olurdu.
Sen bir adım atsan ben sana koşardım can parçam.
Sen üzüldüğünde biterdim. Sen güldüğünde mutlu olurdum.
Ki bilirsin sende çok yakışır gülmek sana ama güldürmüyor sevdiğin adam o yüzünü.
Eğer okuyorsan bunu bilki çok seviyorum seni eğer bir şans verirsen hiç üzmeyeceğim seni...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Dost Derdin Sen Hep Bana Aşk Derdim Ben Hep Sana
Non-FictionBeni en yakın dostu olarak gören bir insana bu yazım.. Belki okurda anlar diye daha cesaret edemedim karşısına çıkmaya... Ellerine en çok benim ellerim yakışırken..