I let you cry in my shoulder pinayuhan kita i even told you give a plenty of second chances. Kakatuwa noh? Payo ko noon wala saakin.
Then i dont know what happen one day nagising nalang ako na hinahanap kita, na gusto na kitang kausap lagi. Super sakit kasi alam ko na mali. Then sabi mo you feel the same way, hanggang sa nagpalitan tayo ng sweet message nakita mo kung ano ang totoong ako na malayo sa pagkakakilala mo, nakita mo kung gaano ako kahina. I dont know but i feel na take advantage ka eh.
Kasi halos araw araw minuminuto at oras oras mo akong hinuhulog noon, sabi mo saakin nung sabi ko ayaw ko ng ganito kasi nasasaktan na ako, anung sabi mo stay please konti nalang iiwan kona siya i feel guilty kaya sabi ko please wag mo gawin payag akong ganito tayo pansamantala. Diko alam kung trip moko noon. Kasi a few months sabi mo hindi ka uuwi ng march 2015 para i meet sya, alam mo ba super saya ko noon ,naging selosa na ako, nakita muna kung paano ako magselos ng patago kung umiyak ng patago nakita mo lahat lahat ng kahinaan ko i feel like naked infront of you. You see my soul my inner attitude.
Then nagulat nalang ako ng mag post ang kaibigan ko na "look whos gonna come here im excited hunny" alam mo ba hindi ko alam dapat kung maramdaman noon, sakit pait, saya tuwa, yet lahat naramdaman ko pero hindi ako makikipaglokohan nangingibabaw ang pait at sakit. Then sabi ko bkit mo naman sinabi saaking di ka pa nakakapag pa book. Sabi mo na force ka lang nya ako so tanga si paniwala ng bongga.
Hinihiling ko noon na sana eh, bagalan ang araw pero masakit talaga. Nagkita na kayo, nakita kita nagpost siya sa fb "finally hunny is here" parang bolta boltaheng tumutusok sa puso ko wala na akong ginawa noon kung hindi ang umiyak.
