Ochtendgloren

Door de ogen van een visser

Het zachte water werd verstoord door kreten
iemand donderde in zee, hij heette Icarus, wist ik te weten
hij schreeuwde nog enkele keren
en dreef dan mee met de golven en een pak veren

hij spoelde aan en een laatste zuchtje ontsnapte uit zijn mond
het werd even heel stil toen zijn vader hem vond

De lucht leek wel te hangen.
tranen rolden gemakkelijker over zijn wangen
dan woorden over zijn lippen
toen het besef deed binnenglippen

de man rook naar veren en oude was
misschien was hij wel een uitvinder eerste klas
maar de mislukking van zijn uitvinding was niet de reden van zijn gemis
maar gewoon omdat hij een vader was en nu niet meer is

hij keek in zijn levenloze ogen
zijn gezicht zo teer
helemaal voorovergebogen
gaf hij zijn zoon nog een laatste kus, nog één keer

een simpel graf werd snel gemaakt
een paar bloemen maar voor de rest helemaal naakt
hij legde de vleugels op het graf
alsof hij zijn zoon nog een laatste kans gaf

toen de vader uit wanhoop zich vermengde met een herdersvolk
maakte de zon plaats voor een grote regenwolk
die meehuilde uit verdriet
voor de jongen die het nest te vroeg verliet
------------------------------------

Dit heb ik geschreven voor mijn creatieve opdracht voor het vak Latijn. Het lijkt misschien wel wat vaag als je het verhaal achter dit gedicht niet kent, maar geen zorgen, hier is een link waar het te lezen is.

Daedalus & Icarus van Ovidius uit Metamorphoses:
http://kunst-en-cultuur.infonu.nl/mythologie/3004-mythen-en-sagen-daedalus-en-icarus.html