Çalar saatimin zırlayarak çalmasıyla uyandım. Yatağımdan zorla da olsa kalkabilmiştim.ılık bir duş aldıktan sonra üzerime beyaz askılı badimi altında sax mavisi renginde olan pantolonumu çektim saçımıda kuruttuktan sonra dağınık topuz yaptığımda mutfaktan annemin sesini duydum"kahvaltı hazııır" onun bu sesini bir hafta sonra duyamayacağım için üzgündüm. Neden mi? Bir hafta sonra Aydın'a yani kuzenim irem' in yanına lise okumaya gidiyordum.evet lise seçimi olarak Aydın'ı seçtim çünkü orada geniş bir çevrem vardı kuzenim,küçüklük arkadaşım gizem,halam ve annemin sülalesinden tanıdığım birkaç kişi vardı zaten ailemde bundan dolayı izin vermişlerdi.İremde orada lise okuyordu onunla aynı eve çıkmayı düşünüyorduk. Zaten okullarımız aynıydı o benden bir yaş büyüktü yani lise ikiye gidecekti onun okulu kolej olduğu için oraya girmekte zorlanmayacaktim he bu arada gizem de o okula gidecekti gizem ailesiyle Aydın'da yaşıyordu oda benimle aynı koleje gelecekti Aydın Şenel Koleji'ne.Neyse annemi daha fazla kızdırıp yarım saat dırdırını çekmek istemiyordum bu yüzden aşağı indim. Annem hazırladıklarını masaya taşırken babam masadaki en baş köşeye yani kendi yerine oturmuştu. Tek eksik kişi abimdi oda büyük ihtimalle uyuyordu o yüzden çok takmadım. " Herkese günaydın" dedikten sonra masaya oturdum,annem "sanada günaydın" dedi ve ardından da masaya geldi."Abim nerede?"diye sordum uyuduğunu biliyordum ama yine sorma gereği duydum. Annemin verdiği cevapla birkez daha içgüdülerimin doğru olduğunu kendime kanıtlamış oldum"abin uyuyor". Kahvaltı esnasında babam"bir hafta kaldı gitmene eşyalarını hazırladınmı? tren için biletini aldınmı? yada ben alayım mı? neler yaptın."dedi her zamanki o beni rahatlatan yumuşak baba sesiyle "eşyalarım hazır baba birazdan da gizemle buluşup biletimi alacağım"
"Gizem İzmir'de mi?" diye soran anneme "evet daha dün akşam geldi,haftayı babasının otelinde geçirecek, bir hafta sonra beraber döneceğiz"diyerek cevap verdim. kahvaltımı ettikten sonra masadan kalkıp annemin sandalyesinin arkasından anneme sarılıp "ellerine sağlık canım annem" dedim. Ardından da yanağına bir öpücük kondurdum .annem "afiyet olsun " dedi. "Neyse ben çıkıyorum gizemle buluşucam görüşürüz" dedikten sonra babamın her zamanki o cümlesini duydum
"çok geç kalma"
"Tamaaaaam"
Kapıdan dışarı adımımı attığım anda derin bir nefes aldım ve gizeme yola çıktığıma dair bir mesaj ve buluşacağımız kafe nin yerini attım. Ve yürümeye devam ettim.
