ASMİR

1 . BÖLÜM

Merhaba arkadaşlar bu benim ilk kitabım. Bu yüzden çok mutluyum. Umarım beğenilerek okunur...
Eleştiriye açığım fakat hakarete kapalıyım. İçinde hakaret kelimeleri bulunmayan her türlü yorumu yapabilirsiniz. Elimden geldiğince yazım hatası yapmamaya çalışacağım.Güzel okumalar.
Multi: Asya
İthaf GlenUar2 kendisi biricik kankim olur.Bana bu kitabı yazmamda çok yardımcı olan kankilerimden birisi.

.......................
Sabah uyandığımda kendimi çok kötü hissediyordum. Sanki bir şey olacakmış gibi... Neyse diyip yataktan kalktım ve banyoya girip elimi yüzümü yıkadım. Ben Asya Demir. Lise 2. sınıfı bitirdim ve tatil bittikten sonra lise 3'e geçiş yapacağım. Şu anda tatilin ikinci haftasına giriş yaptık.

Kıyafetlerimi giyip saçımı taradım ve işim bittiğinde aşağıya indim. Babam henüz inmemişti fakat annem inmiş, masada oturmuş kahvaltısını yapıyordu.

Genellikle ben indiğimde ikisi birlikte gülüşerek kahvaltılarını yaparlardı. Fakat bir haftadır babam kahvaltıya geç iner üstüne pek sık konuşmazdı. Bu durum beni çok üzmeye başlamıştı.

Onlar kadar iyi bir çift görmemiştim. Birbirlerine sırılsıklam aşıklardı. Aşk evliliği yapmışlardı. Yirmi yıldır evlilerdi ve bir kere bile birbirlerine küstüklerini görmemiştim.

Artık aynı yatakta bile uyumuyorlardı. Bir gece uyandığımda onların odasına girmiştim ama yatakta yalnızca annemi görmüştüm. Babamı merak edip tüm evi gezmiştim. Onu misafir odasında bulmuştum. Ertesi gecelerde de sırf bunun için uyanıp babama bakmıştım. O zamanlarda da onun misafir odasında olduğunu görmüştüm. Maalesef ki henüz bunun nedenini öğrenememiştim.

Yerime oturup anneme "Günaydın."dedim. Hemen karşılık verip o da "Günaydın."dedi. Kahvaltımı yapmaya başladım. Beş dakika sonra babam aşağıya indi. Hızlıca ona dönüp "Günaydın babacığım."dedim Bir süre karşılığını almak için bekledim fakat bu karşılığı alamadım. Bu beni sinirlendirmişti ve tüm öfkemi kusmak için "Bir hafta oldu ve bu bir haftada neredeyse hiç konuşmadın. Ne benimle ne de annemle... Ne oldu baba, neden konuş muyorsun, sana bir şey mi yaptık?"dedim. Bu ani çıkışıma annem çok şaşırmıştı. Babam ise hiçbir tepki vermeden masadan kalktı. Bu gerçekten sinirimi bozmuştu. Aklıma gelen yeni bir soruyu babama yönelttim."Hayatında başka biri mi var?"dedim. Ben gerçekten maldım. Böyle bir şey olsaydı tribi babam değil annem atardı.

Babam sorumu duyar duymaz yerinde durmuştu. Bense anneme bakmaya başladım. Ağlıyordu. " Ben annene bukadar aşıkken başka birine bakar mıyım?" Babam böyle diyince kendime içimde küfür ettim. Haklıydı. Asla ama asla böyle bir şey yapmazdı. Daha doğrusu yapamazdı. Fakat bu olanlara başka hiçbir şey diyemiyordum.

O sırada babam evin kapısını çarpıp çıktı. Annem hala ağlıyordu. Onu es geçip masadan kalktım ve kendimi evin dışına attım. Allahtan babam daha yeni gidiyordu. Aceleyle içinde Umut abinin olduğu arabamıza bindim ve Umut abiye dönüp"Umut abi bir şey sorma ve babamı takip et. Sonra her şeyi anlatacağım."dedim. Ben böyle diyince"Peki Asya."diyip arabayı çalıştırdı. Tabiki de babamı takip edip neler olduğunu öğrenmem lazımdı. Hem ben meraklı bir kızımdır.

Babam hala arabayı herhangi bir yerde durdurmamıştı. Şimdide ana yoldan çıkmış ıssız bir yere sapmıştı. Ne yapacaktı acaba? Allahtan arayı açmıştık yoksa çoktan bizi fark edecekti. Yaklaşık beş dakika sonra bir uçurumun kenarına gelmişti. Arabasını durdurunca Umut abi de arabayı babamın bizi fark edemeyeceği bir yerde durdu. Babam henüz arabadan inmemişti. Fakat bu çok uzun sürmedi çünkü hemen inmişti. O inince bende de inme hissi uyandı ve kapının kolunu tutup açtım. İneceğim sırada Umut abi "Sakın inme! Baban seni görürse kızabilir. Eminim biraz yalnız kalmak için buraya gelmiştir."diyince tekrardan arabanın içine geçip arabanın kapısını kapattım ve beklemeye başladım.

Babam uçurumun kenarına iyice yaklaşmıştı. Korkum neredeyse ikiye katlanmıştı. Babam biraz daha uçuruma yaklaşınca kendimi tutamayıp arabadan indim. Arkamdan Umut abi de indi. Koşmaya başladım ve koşarken "Baba!"diye bağırmayı da ihmal etmemiştim. Babam bunu duyup arkasına döndü. Gülümseyerek "Seni seviyorum kızım. Hoşçakal!"dedi ve kendini uçurumdan attı. Onu tutmak için hamle yaptım fakat bu hiçbir işe yaramamıştı. Arkasından bağırmaya başladım "Baba! Ne yaptın sen baba? Baba!" Gözüm dönmüştü ve bende arkasından atlamak istiyordum. Bu düşüncemi gerçekleştirmek için bende kendimi atacaktım ki arkadan biri beni tuttu. O sırada da her yer karanlık olmuştu.

........................

Umarım beğenirsiniz.
Yorum ve vote beni çok mutlu edecektir.♥