İstanbuldan her ne kadar dönmek istemesem de izmirde ki hayatıma biyerden başlamak zorundayım . Bu arada ismim Bukre 17 yaşındayım izmire daha taşınan 1 hafta oldu. ve ben hala alışmış değlim. Yarın yeni bir okula başlayacaktım okuldaki kayıt işlemlerimi babam çoktan haletmiş yeni okulumu Merk ediyordum açıkçası babamın demesine güzel bir okumuş. Her ne kadar yeni bir düzene başlasak bile istanbuldaki rutin hayatımız burdada aynı şekilde devam ediyordu anemin;
-Bukre yemek hazır tatlım aşağıya gel diye bagırmasıyla
- Tamam anne geliyorum diyip üzerime rahat birşeyler geçirip aşgı merdivenlerden 2 kişer 2kişer indim. Yemek masasına otudugumda annem ve babamın bir konu hakkında tartıştığı gördüm benim geldiğini gördüklerinde konuyu kapatıp yemeklerine devam ettiler .Bende tbagıma bir kaç bir şey atıp yemeye başladım babanın,
-Nasıl gidiyor kızım. Alışabildinmi İzmir'e dedi gülümseyerek
- 1 haftada alışmaya bekleme benden baba ( diyip surat astım) annem benim surat ifadesi görünce
- alışır hayatım zamanla (dedi gülümseyerek) iştahını kaçtığını alınca
- size afiyet olsun ben yatmaya çıkıyorum "malum yarın okul var diyerek "sandalyemi geriye itim cevaplarını beklemeden yukarıya çıktım. Odama girince kendime yatağa atıp tavana bakarak söylenmeye başladım. Bu düşüncem annem içeriye girerek yarıda kesti kafasını uzatıp
- girebilirmiyim, bebeğim dedi
- tabiki annemi dedim ve annem yanıma gelip yatağıma oturdu
- more inin bozuk olmasını anlıyorum.arkadaslarından okulundan çevreden uzaklaştırılması için Üzgün olabilirsin ama bir yerden başlamak zorundasın eminim burdada istanbuldaki bini yeni arkadaşların olacaktır.Bizde istanbuldan ayrılmak istemedik ama şartlar bunu gerektirdiğini sende biliyorsun güzel kızım.
- peki annemi denicem dedim gülümseyerek saçlarımı okşayan Öpücükler kodurarak ayağı kalkıp
- O halde iyi geceler prensesim
- Sanada diyerek gülümsedim
