Ertesi gun okula gittigimde dunku cocugun bizim sinifta ve onumdeki sirada oturdugunu fark ettim... heyecandan ellerim titriyordu... fakat kendime hakim olmak zorunda ve derslerime odaklanmak zorundaydim.ders bitti ve ogretmen son odevi de verdiginde eve gitmek icin sinfitan ciktim. Koridorda yuruyordum arkamdan o cocuk geldi ve " merhaba merinet" bu gun derste cok sessiz duruyordun onemli bir durum mu vardi yoksa hep sessiz misin" die sordugunda " bilmem " die karsilik verdim. Cocuk " benim adimi bilmiyorsun degil mi " dedi ben kafa salladim adini soyleyecegi icin cok heyecanlanmistim." Peki merinet tekrar tanistigima cok sevindim benim adim edriyn" dedi ve gitti. Cok mutluydum...edriyn ondeki arkadasina yetismek icin kostu. Kosusu bile cok artist die dusunurken icimdeki ses "duygulatina daha iyi kontrol etmelisin" dedi...
