Shattered Pieces

Chapter 1

I'm Catalliah Azineth Davis. Isa lang naman ako sa mga tutulong na magpatayo ng rebulto para sa mga dakilang tanga. Dahil sa katangahan ko nasasaktan ako ng ganito! Alam niyo kung gaano ka sakit? Ang sakit sakit sakit! Pakshet na yan! Ang dali naman kasi mahulog ng puso ko eh!!
At alam niyo? It's been two years na nangyari yun pero ganito parin ang epekto sa akin. Oo sabihin niyo nang ang OA ko pero yun ang totoo.
I never thought this could be this hard. Its been two years ng naghiwalay kami. Ang saya saya ko nun. Akala ko nga tuloy-tuloy na...hindi pala.

Ang tanga ko kasi para hindi mahalata na hindi pala niya ako mahal. I've been fooled by those smiles, by those simple act of his generosity. Ayan tuloy umasa ako. Nagmahal ng wagas kaya rin ako nasasaktan ng todo.

At nakatatak parin sa puso at utak ko kung gaano ako naging masaya..at kung gaano ako.nasaktan ng todo...

              ~Flashback~

Freshmen palang ako may nakilala akong taong matangkad, maputi at gwapo. Sobrang na adik ako sa itsura niya kaya pagdumapo na ang mga mata ko sa maganda niyang mukha, halos hindi ko na ito matanggal. Parang na glue yung mata ko sa mala anghel niyang mukha, at sa mga ngiti niyang nakakahawa. Doon ko napatunayan na totoo pala ang love at first sight?

Gwapong gwapo ako sa kaniya kaya hindi ko maiwasang sundan siya kapag may mga events siya na sinasalihan. Hindi ako nawawala kapag may laro sila ng basketball kasama ang team ng St. Joseph High. Wala talaga akong palya sa pagsuporta sa kaniya with matching placards, cartolina, tarpulin, manila paper o kung ano pa diyan na may nakasulat na 'Go Stanley O'Brian!' o di kaya 'Go! Go! Go! #8'  kaya pag umuwi ako ng bahay wala na akong boses. Nung sumali siya sa Club para sa mga writers sumali rin siyempre ako...aside from hilig ko rin naman talaga mag sulat pero nahihiya lang ako. At doon ng simula ang closure naming dalawa...

"Hi! Im Stanley! I've seen you a lot of times here. ^_^" and he smiled.Oh my gosh! Oh my gosh! Oh my gosshhh! Shit! Kinikilig aketch!! Wahhh!! Ok calm down Liah.. Wag masyadong halata..

"Ah yeah.. I know you. You're famous around the campus. I joined in this club kaya madalas ako rito. I'm Cattaliah by the way. You can call me Liah if you want besides it's my nickname." ayan medyo pakipot pa.. Pero wahhh!! Inside of me was celebrating, my heart was jumping. Now he finally noticed me!! Ommmnggg!!!!

"I think gorgeos suits you more *wink*" at nag wink pa siya!! I think i'm gonna die!! Oh gosh!! Thi is it! This is really it! If this is a dream..please don't wake me up.

After that convo nasundan pa ng maraming maraming convo. Kaya habang tumatagal mas nakikilala ko siya. Mas nakikita ko ang cute side niya. At mas lalo lang akong nahuhulog sa kaniya. Mas lalo lang lumalalalim ang pagkagusto ko- - -opps scratch that..mas lalo lang lumalalim ang love ko para sa kaniya.

Pero hindi ako nakuntento ayoko nang itago ang naramdaman ko... Gusto kong sabihin kung gaano ko siya ka gusto, kung gaano ko siya ka mahal...

Pero paanu? He might reject me.. Ayokong mawala ang lahat. Ayokong mawala kahit pagkakaibigan lang namin. Pero hindi eh! I think it would be better if I will tell him what I really feel. And who knows? Maybe he also feels the same.

Maganda naman ako eh..Pwede naman niya akong magustuhan diba? Pwede naman siya mahulog sakin kahit sa sandaling panahon na nagkasama kami. Sana...

Hinintay ko na kami na lang dalawa ang maiwan sa room upang masabi ko lahat ng nararamdaman ko sa kaniya.

"Ah Stan may sasabihin sana ako..." tanung ko na medyo nag-aalangan pa

"Yes, what is it Gorgeos??"

"Ah..Stan alam mo naman siguro na gwapo ka, mabait ka, at ang daming nagkakandarapa sayo. Hindi naman siguro imposible kung magkakagusto ako sayo diba? I like you Stan. I really do" seryoso kong sabi habang nakatingin directly into his eyes kaya nakita ko ang gulat sa mga mata niya.

"What?! Since when?" parang nadisapoint ako sa naging reaction niya. Bakit hindi ba pwede? Ayaw mo ba Stan?

"Eversince I laid my eyes on you.."

"T-talaga? W-wow.. You know what I l-like you too gorgeos.." Is this really happening?? Oh my gosh!! He likes me tooo!!!

"Then can you be my boyfriend?" I know it sounds ridiculous but what else would I do? I like him and he likes me.. No more explanation..that's just what matters to me.

"You know I can't reject your proposal Gorgeos..!" and the happiest day of my life happened.

After that confession, mas lalo namin nakikilala ang isa't isa. At mas lalo lang akong nahuhulog. Nung naging boyfriend ko si Stan, that was the most memorable days of my life until...

~~~~

Andito kami ngayon sa restaurant in which he made a reservation kasi may sasabihin daw siyang importante.. So, si ako naman na e-excite and nag expect ng todo. Ano kaya yun?

"So, ano pala ang sasabihin mong importante Stan?" isang tanong na nakapagpabago sa emotion ni Stan from Normal mood naging medyo kabado ito.

"Ahm...Liah a-anu kasi.." bigla naman akong kinabahan. It's the first time that he called me Liah..

"Bakit? Is there something wrong?"

"I like you..totoo yun pero hindi ko kayang suklian pagmamahal na binibigay mo sa akin.. I like you as a person, as a friend. Kaya sorry for lying. I'm sorry Liah." sabi niya na parang normal lang..

"N-no! H-hindi totoo yan diba? Bawiin mo yun S-stan! Wag ka naman mag b-biro ng ganyan oh!" I said while my lips are trembling. Nagbibiro lang naman siya diba? Hindi yun magagawa ni Stan sa akin!

"I'm sorry.." sabi niya habang nakayoko. And there..! Tumulo na ang luha na kanina ko pa pinipigilan. Tuloy-tuloy lang ang mga luha ko na walang balak na huminto.

*pak* Yes I slapped him.

"Ganun nalang ba yun?! Sorry?! Stan nasaktan mo ako!! Alam mo ba kung gaano ka sakit yun?! Alam mo ba kung ano ang mararamdaman ko?! Alam mo ba kung ano ang magiging epekto nito sa akin?!" sabi ko habang walang humpay parin ang pag tulo ng mga luha ko.

"Stan alam mo ba kung gaano mo ako nasaktan? Naiisip mo man lang ba yun?! Stan alam mo...hindi ko na alam kung kaya ko pang magtiwala! Hindi ko na alam kung kaya ko pang magmahal muli. If you've aimed to let me suffer, well.. Congrats! You have suceed! Now I don't know kung magiging masaya pa ako! Salamat dahil  pinaalam mo kung anong kalaseng tao ang isang Stanley O'Brian na hinahangaan ng lahat" then I left him. Naglalakad lakad lang ako habang hindi parin humihinto ang mga luha ko. Randam na ramdam ko kung paano binibiyak ang puso ko. Ramdam na ramdam ko ang bigat ng emosyon ko habang naglalakad. Kasing bigat ng mga luha kong tuloy tuloy lang sa pagbagsak.

Punyeta!! Ang sakit sakit!! Now how can I  fully trust someone when it had been broken at the first place? How can I love when I'm afraid that I may have my heart in shattered pieces...again.

           ~End of Flashback~