Shattered Pieces

Chapter 2

Another day to face with fears. Makikita ko nanaman siya. Ano nanaman ang gagawin ko upang takasan ito? Paano ko ba siya maiiwasan? Bahala na... Marami namang nagmamahal sa akin. Nandiyan ang mommy at daddy ko plus ang bestfriend kong loka loka. Maraming rason upang maging masaya ako. Pero bakit ganun? Naiisip ko palang siya nalulungkot na ako. And I just can't help it.

Naamoy ko na ang luto ng mommy kong mala chef kung magluto kaya I must be happy. They're here to make me happy...

"Hi mom morning! Ano po niluluto niyo? Mukhang ang sarap ah?" sabi ko habang takam na takam na tinitignan ang mga luto ng mommy ko.

"Siyempre ako ata ang super mom ng nag iisa kong anak noh!" then sabay kami tumawa. Pag nandito ako sa bahay ganito ako ka saya. Pero pag nasa school ako..ewan.

"Kaya nga kita minahal kasi busog na busog ako hindi lang sa pagmamahal pati narin sa pagkain. Diba Mrs. Marizeth Davis?" ito nanaman ang parents ko oh! At si daddy kung bumanat tagos to the heart!

"Syempre papakasalan ko talaga ang bolerong si Mr. Castor James Davis. Na hindi marunong mag biro!" tinignan ko ang mga magulang ko. Kitang kita ko talaga sa mga mata nila ang love nila for each other. Na parang pagnawala ang isa, siguradong 100% talaga na malulungkot ang isa.

I wish I could have that kind of relationship...

"Oh? Tama na nilalanggam na ako dito oh!! Kain nalang po tayo at ginugutom na po ako. Baka malate pa po kayo dahil sa mga chessy lines niyo." sabi ko sa kanila hindi dahil bitter ako kundi dahil takam na takam at gutom na gutom na talaga ako.

After ng kulitan namin nag breakfast na kami. And after that, idinaan na ako ni mommy and daddy sa school since dadaanan naman talaga ang school namin papunta ng company ng family namin.

"Bye mom! Bye dad! Ingat po kayo at wag magpapaka stress ah? Tatanda kayo niyan! Love you both!" sabay tawa ko pa.

"Don't worry anak, di naman halata na tumatanda kami eh. Ingat ka rin ah? We love you too." nag wave na ako sa kanila. Napangiti nalang ako. Ang kukulit rin talaga nang parents ko noh?

"Good morning bessy!" and there she goes. Ang babaeng tumutulong sakin para harapin siya.

"Good morning din. Mukhang maganda ang mood natin ah? Anung meron?" tanung ko naman. Wala lang ayoko kasing tanungin niya ako tungkol sa nararamdaman ko.

"Wala naman. Maganda kasi ako kaya good ang morning ng mga tao nakakasalubong ko. By the way... Ready ka na?"
Hindi ko alam kung ano ang isasagot ko. Ready na ba talaga ako?

"Oo... Siguro... Hindi ko alam. Bahala na. Tara?" then we both walked our way to our room. Nung nasa hallway na kami napahinto ako. Shit! Anong gagawin ko?! Makakasalubong ko na siya...
Naramdaman ko naman ang paghigpit ng kapit ni Anne sa akin. Malapit na siya... Shit! Shit! Anung gagawin ko? Hindi ko alam ang gagawin kaya yumuko nalang ako. Para narin maitago ko ang mga nagbabadyang luha na lumabas sa mga mata ko.

Can somebody help me out here?!...please...

Ouch!!! Anu ba?! Langya naman oh!! Sinong tanga ang bumagga sa akin?! At tinignan ang likod ng walang modong tao na bumangga sa akin.

"Oh ok ka lang girl? Nasaktan ka ba? Sino yun? Parang ngayon ko lang nakita yun dito."bwisit talaga siya!!

"Actually hindi naman ako nasaktan. Pero hindi parin ok yun! Hindi yun dapat palagpasin lang! Walangya siya! Ang gentle dog pa niya! Argghh!! Nakakainis yung bwisit na yun! Hindi man lang lumingon para mag sorry o kaya tulungan man lang ako sa mga gamit ko, gago siya!" sabi ko dahil hindi ko talaga mapigilan ang galit ko. Napeperwisyo na nga ako di man lang ako tinulungan!!

"Oh puso mo girl! Grabi ganun ba talaga ka lala galit mo? Eh parang lahat na ng mura na itapon mo na sa kaniya! Pero girl..." sabi niya na ngingisi ngisi pa. Oh? Problema nito?

"He deserve it! At ano nanaman ang problema mo?!" nagtatakang tanung ko habang di parin nawawala ang inis sa tono ko.

"Kasi naman girl.... Just think about this one.. Hindi mo napansin si Stanley naiwasan mo siya! He save you from tears!!?" sabi niya na hindi parin nawawala ang ngiti sa labi niya. But... Ok.. yeah he saved me, pero... mali parin siya!!!

"Ah basta!! Mali parin na banggain niya ako no!! Baka nga kung lampa ako natumba pa ako at baka ano pa ang masamang nangyari sa akin!"
Tuloy tuloy lang ako sa pagsasalita habang patuloy parin ako sa pag pulot ng ibang gamit na tumalsik mula sa bag ko.

"Oooyyy! Aminin mo na kasi girl, pag hindi yun nanyari baka iiyak ka na naman sa harap niya" said Anne. I really feel so lucky having a friend like her. She's always here to help me from this mess. And I guess she's right. Maybe at some part...but no.. I just hate to admit it that he really saved me from tears but the thing is.. He did it in a wrong way.

Natahimik nalang ako..

"Oh ano? Wala kang masabi no? By the way sino kaya yun? Transferee? Sana maging kaklase natin siya." hay naku..ano nanaman ba inisip ng bestfriend ko? Ngingiti ngiti siya na parang aso.

"Oh ano nanaman binabalak mo bessy?" kasi parang may binabalak nanaman siya and I am thinking that it isn't a good idea of her.

"Kasi bess, parang nakita ko na ang hinahanap mo.." at hindi parin po nawawala ang ngiti sa mga labi niya. Ano naman ang ibig sabihin niya doon?

"Ano naman yang sinasabi mo bess? At wala naman akong hinahanap para makita mo!" hindi ko kasi talaga siya ma gets eh. What does she mean??

"Wala bess.. Pero parang siya na nga. And I'm happy for you bess ^_^" sa ilang years naming magkasama ngayon ko lang siya hindi maintindihan.

"Bess naman eh! Hindi kita maintindihan! And i'm thinking that you're thinking something isn't good." kasi naman eh! Hindi ko talaga siya maintindihan!

"Wag mo nang intindihin bess.. At alam ko hindi pa ito yung tamang panahon pero happy ako for you. Tara na! Malate pa tayo mamaya eh!" hay bessy talaga oh?! Ano kaya inisip nito?! Hayaan nga! Sasabihin niya rin naman niyan sa akin kasi hindi yan naglilihim sa akin at ganun rin naman ako sa kanya.

"Tara na nga! Ang drama mo bess!" hindi na siya sumagot but instead nag lakad nalang siya habang nakangiti parin. Ang creepy na ng bestfriend ko!

To be continued...