"I feel like if I keep on acting, one day, I'll become real too"
Hinazuki Kayo
Boku dake ga inai machiဒီစကားနဲ႔ ပတ္သတ္လို႔.....ကြၽန္ေတာ္ ခံစားမိသေလာက္က..... မွန္တယ္ လို႔ ေျပာရမွာပါပဲ....
ဒီလိုသာဆက္ၿပီး သရုပ္ေဆာင္သြားရင္ တေန႔မွာ အစစ္အမွန္ျဖစ္လာမယ္ ဆိုတာ.... ေျပာရရင္ အတိတ္တစ္ခုေပါ့ေလ....လြန္ခဲ့တဲ့ ကာလရွည္ၾကာက အတိတ္တခု....ကြၽန္ေတာ့္ေဘးမွာ ဘယ္သူမွမရွိခဲ့စဥ္ကေပါ့..... မူလတန္းေလာက္က ျဖစ္မလား? တကယ္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္မွာသူငယ္ခ်င္းအရင္းေကာင္းေကာင္းရယ္လို႔ မရွိခဲ့ပါဘူး! ကြၽန္ေတာ္လို ခပ္ေၾကာင္ေၾကာင္ အေပါင္းအသင္းမလုပ္တတ္တဲ့ ေၾကာက္တတ္တဲ့ သူက မ်ားေသာအားျဖင့္ တစ္ေယာက္ထဲပဲရွိေလ့ရွိတယ္! ကြၽန္ေတာ္လူေတြကို ဘယ္လိုေပါင္းသင္းရမယ္ဆိုတာ နာမလည္ခဲ့သလို အလြယ္တကူ လွည့္စားခံရေလ့ရွိၿပီး ကြၽန္ေတာ္က အလြန္ေၾကာက္တတ္တယ္! မတူညီတဲ့ ေက်ာင္းေတြကို ေ႐ႊ႕ေျပာင္းေနရေတာ့ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္ဖို႔ အခ်ိန္မရတာလား? ဒါက အေၾကာင္းျပခ်က္တစ္ခုလည္းျဖစ္မွာပါ! ကဲ....ဒါေတြထားေတာ့ ...ကြၽန္ေတာ္ သိတတ္လာတဲ့ အ႐ြယ္ေပါ့ လူေတြၾကားထဲေနၿပီး တစ္ေယာက္ထဲ က်န္မေနခ်င္ေတာ့တဲ့ အ႐ြယ္မွာ ကြၽန္ေတာ္ စၿပံဳးလာခဲ့ပါတယ္!
အဲ့ဒီ့အခ်ိန္က ရခဲ့တဲ့ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ရဲ႕ ေျပာစကားကို အခုထိမေမ့ေသးဘူး!
"နင္က ငါ့ျမင္တိုင္း ၿပံဳးျပေနၿပီး ငါနင့္ကို ေတြ႕တိုင္းၿပံဳးေနေတာ့ နင္က ခင္ဖို႔ေကာင္းမယ္ အၿမဲၿပံဳးေနတာပဲလို႔ ထင္ၿပီး နင္နဲ႔ခင္ခဲ့တာ" တဲ့ေလ......
ကြၽန္ေတာ္ ဘာျပန္ေျဖခဲ့တယ္ ထင္လည္း?
"ငါက ဘာလို႔ၿပံဳးလည္းဆိုေတာ့ ငါ့ကို လူေတြမဲ့ျပမွာ မလိုခ်င္ဘူးေလ ဒါေၾကာင့္ ငါ အရင္ၿပံဳးထားလိုက္တယ္"
ဒါကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ အေျဖပါပဲ......
အဲ့ဒီ့အခ်ိန္က သရုပ္ေဆာင္ၿပီး ၿပံဳးခဲ့တဲ့ အၿပံဳးေတြက အခုေတာ့ အစစ္ျဖစ္သြားခဲ့ၿပီေလ......
ဒါဟာ ၾကာလာေတာ့ သရုပ္ေဆာင္မႈ တစ္ခုက အစစ္အမွန္ျဖစ္သြားတာပဲ! အခ်ိန္ၾကာလာတဲ့ အမ်ွ ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ အၿပံဳးေတြက အသားက်လာတာပဲ!
ကြၽန္ေတာ္ ၿပံဳးေနတတ္ၿပီ....လုပ္ယူစရာ သရုပ္ေဆာင္စရာမလိုေအာင္ ဟန္ေဆာင္မႈ မရွိပဲ စိတ္ပါလက္ပါ ၿပံဳးေနတတ္ၿပီေလ..........
CZYTASZ
My Feeling,My Thinking and My Memory
Losoweကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ တခါတခါ ခပ္ေပါက္ေပါက္အေတြးတခ်ိဳ႕နဲ႔ အမွတ္တရ တခ်ိဳ႕ အေၾကာင္းပါ.....