May I Borrow Your Heart? (JHABEA FANFIC)

Chapter 19

HEYA!! Please hit vote >> thank you :*



---

Dylan's POV


Nandito ako ngayon sa hospital kung saan na.admit si Bea. Kasama ko si Thea at yung mga magulang nya. Natawagan ko na rin si Jess about sa nangyari, sad to say hindi sya makakauwi kasi kasstart palang ng klase nya sa US.



"Bea, gumising ka na oh! Andami mo ng namiss sa school. Wala na akong katabi :(" -Thea


"OO nga, wala ng loka loka, shunga, eng eng, makulit at weirdo sa classroom"


"Oh anak, narinig mo ba sila? Namimiss ka na nila kaya gumising ka na oh"

Nakatingin lang kami sakanya hanggang sa gumalaw yung mga kamay nya.

"Tito!! Gumalaw hands ni Bea!!"-Thea

"Bea?!"








"Hmm..nasan ako?"-Bea




"Anak! Nako, salamat sa Diyos at nagising ka na. Kamusta na pakiramdam mo? May masakit ba sayo?"-Papa








"Anak? Sino ka?"-Bea






0.0




Lahat kami nagulat sa sinabi niya. Hindi nya kilala yung papa nya?




"Anak, ako to si Papa mo."



"Papa? Sino kayo? Bakit ako nandito? Anong nangyari sakin?"





0.0 Bakit ganun? Bakit nya kami nakalimutan?



Tumakbo si Thea at tumawag ng doktor. Lord, sana di kami makalimutan ni Bea. Sana kung amnesia man yan, pansamantala lang po.



"Mr and Mrs, im sorry to say that














she lost her memory."





0.0





</3





"Lost her memory? Pero pano po nangyari yun?"-Papa


"Medyo malakas yung tama sa bandang ulo nya, pero wag po kayong magalala, pansamantala lang to. As soon as magamot na sya she'll be fine"


"Ganun po ba? O cge po salamat"-Papa


"Opo. Naayos ko na po yung kotse nyo at pwede na po syang itransfer"


"Salamat dok"-Papa


"Your welcome"



Parang nanghina yung katawan ko nung narinig ko yun.

She lost her memory

Ibig sabihin makakalimutan nya kami? Mabuti na nga lang at pansamantala lang dahil kung hindi, di ko na alam kung anong gagawin ko.

Si Thea tulala. Nakatayo lang sya doon at nakatingin kay Bea


Si Tita naman umiiyak at kinakausap si Bea pero puro 'sino ka' yung sinasagot


Si Tito naman ayun, sobrang lungkot.

At ako, eto nagiipon ng lakas ng loob. Kailangan kong sumama sakanila sa US. Kailangan ako ni Bea. Tutulungan ko syang bumalik yung memorya nya.

Lumapit ako kay Tito at kinausap sya.

"Tito, may hiling po sana ako sainyo"

"Ano yun?"

"Tito kung ok lang sainyo, pwede po ba akong sumama sainyo sa US? Gusto ko pong tulungan si Bea."

"Oo naman, salamat. "

"Salamat din tito"

Pumunta ako kay Thea at tinap(tap) yung likod nya

"Okay ka lang?"

"Oo, ok lang ako. Nagulat lang ako sa mga nangyari, di ko akalain na magiging ganito. Ang hirap pala pag nakalimutan ka no? Parang ang sakit. Kahit di ko pa sya nakakausap, alam ko na pag nilapitan ko sya hindi nya ako makilala."

"Kaya nga sasama na ako kina Tito papuntang US"

"Ha? Bakit naman?"

"Para tulungan ko si Bea. Kailangan nya ako, kailangan nya ng kaibigan na tutulong sakanya na ipaalala lahat ng mga bagay"

"Gusto ko rin sanang sumama pero kailangan kong mag.aral. Dylan ikaw na bahala kay Bea ah. Make sure na maalala nya lahat. All the good memories and the people who were involved. And please take care of her"

"Oo naman. So pano, flight na namin mamaya?"

"Mag.ingat kayo!"

"Di mo man lang ba kakausapin si Bea"

"Natatakot ako eh. Ayokong marining yung salitang 'sino ka?' Masakit yun"

"Subukan mo lang, ganun talaga. Kung alam mo lang na mas masakit at mas mahirap yung pinagdadaanan nya ngayon. "

Tumingin lang sya saken tapos lumapit na kay Bea.

---

MUSTARD'S POV



"Bea, wag moko iwan. Mahal na mahal kita"


Yan yung mga huling salita na narinig ko bago ako mawalan ng malay....

Paggising ko, tumingin ako sa paligid. Nasa isang maputing kwarto ako tapos may apat na tao na nakatingin sakin.

Sino sila?


May isang lalake at babae na medyo matanda na, mag.asawa ata to?


Meron ring isang lalake at babae na magkasing edad lang ata kami.


Sino ba tong mga to?


Kinausap nila ako pero wala akong natatandaan. Tumawag sila ng doktor at chineck.up ako. Kinakausap parin ako nung babaeng medyo matanda at tinatawag akong 'anak' Sabi nya mama ko daw sya? 


Nilapitan din ako nung babaeng kasing.edad ko lang ata?


"Bea, ako si Thea. Ako yung kaibigan mo."


Thea?


"Bea alam kong hindi mo ako naalala pero sana balang araw maalala mo ko dahil mahal na mahal kita"

Ano ba kasi yung nangyari sakin? Bakit wala akong naalala? Bakit hindi ko sila kilala? Yung mama ko daw, yung papa ko daw, si thea? Sino sila?

Ngumiti nalang ako sakanya tapos sumunod naman yung isang lalake

"Bea, ako si Dylan. Si Dylan Galaxy, yung bespren mo. Nakilala kita nung 10yrs old palang tayo. Wag kang magalala tutulungan kitang maalala lahat lahat."


"Salamat"


Nagulat silang lahat nung sinabi ko yun. Nanibago daw sila kasi hindi na 'sino ka' yung sinabi ko.


"Pasensya na kayo kung hindi ko kayo naalala pero nararamdaman ko sa puso ko na espesyal kayo. Ramdam ko yung pagmamahal nyo saken at sana maalala ko na kayong lahat. Gagawin ko lahat bumalik lang sa dati ang alaala ko. Mama, wala man akong naalala, ramdam ko naman na ikaw talaga yung mama ko. Papa, sorry po. Gagawin ko po lahat maalala ko lang kayo at yung samahan natin. Thea at Dylan salamat, wag sana kayong sumuko sa pagpapaalala sakin sa mga bagay bagay. Salamat sa lahat"


At niyakap nila ako ng sobrang higpit. At dahil sa mga yakap nila ramdam na ramdan ko yung sabik at pagmamahal nila sakin.



Pero merong isang bagay na hindi ko maintindihan at hinding hindi ko nakalimutan.






Kung sino ang nagsabi sakin nung








"Bea wag moko iwan. Mahal na mahal kita"








Sino sya? At bakit nya sinabi yun?

===============================================================

YAY! Gising na si Bea kaso.. </3 Amnesia Girl hahahahaha abangan nyo po yung next chap maybe tonight! Long comments please :) thank you!