دلنوشته های یه دایرکشنر

حتی غذا

با رفیقت رفتی بیرون واسه دردودل همیشگی که میز بقلی با اون تیپ آشنا اما یه ذره متفاوت _یعنی فقط بدون بوت_سفارش آب هویج با کیک موز و پیتزا میده بعدش اون موقس که تو چشماتون برق میزنه و ازش میپرسین : رفیق توهم؟اونم میگه:بعععععله و با خنده جاشو عوض میکنه و میاد پیش شما میشینه_زود صمیمی شدن از صفات بارزمونه_بعدش درباره ی اقتصاد واندی و خسارت های و وارد شده و خری مودست و چرا رفتن زین و قرار های پسرا و کندال بیریخت حرف میزنید و هزار بار به این منیجر بدبخت_الاغ_و ناتی بوی_الف نون_فحش میدین و بعد خالی شدن از تجربه و خاطره های توی فندوم بودن میپرسین و میخندین و تمام هشتگ های ترند شده رو با جزئیات مرور می کنیم و اونموقعست که با لری ریله حرف تموم میشه حالا وقت احساساتی شدن که گریه و هق هق فقط برای اون عکس پنج نفره رو گوشیامونه که دیگه الان چهار تا شده ولی رفیق ما که هنوز اونارو پنج تا میدونیم مگه نه؟