Falling to A Gay Guy

CHAPTER 2
-
Andrea

Omg. Don't tell me . no No NO

"May problema ba ?" natigil naman yung pagkatulala ko "Ay, wala Mam" sabay sabay namin sabi ni Anne at nitong si?

"Uy Adrea, paupuin mo na'yan" bulong sakin ni Anne. "Aba, bakit ako yung magpapaupo sa kanya?"
nagtataka kung tanong sa kanila.

"yung bag mo po kasi naka-occupy sa seat sana niya" ayy. talaga ba? kinuha ko naman kaagad yung bag ko. May mga libro kasing makakapal kaya nilapag ko muna doon. Since wala naman nakaupo doon sa seat malapit sa aisle na katabi ko lang sa second row.

Naaninag ko naman siyang umupo na. "Relax. Halata ka masyado" narinig ko naman siyang gumagikhik after niyang binulong sakin yun. Nilakihan ko nalang siya ng mata at pinakiramdaman yung katabi ko. Mayama'y naglecture na si Mam.

"Next meeting iggroup ko kayo either by three's or by two's para sa upcoming project sa'kin. Mas maigi na yung masabi ko ng maaga para magawa niyo agad. Hindi kasi ako yung tipong naghahabol, gusto ko kasi ako yung hinahabol. Bye class." madramang sabi ni Mam. Ano nga ulit name nun?

"Miss Bianca Velez" muntik na akong mapatalon sa gulat. Paano niya? napapoker face nalang ako, nagsusulat pala ko sa front page ng notes ko. "Ahh. Thank you makakalimutin kasi-" teka nga, ba't ko ba ito kinakausap.

Inabot naman niya yung kamay niya sa'kin. Aba!? "Ken pala." sabi niya sabay ngiti. Omg, bat ang c-creepy ng ngiti niya. Nagulat naman ako ng bigla niyang kasing kinuha yung kamay ko at "Nice to meet you, Andrea"

—
Anne

Canteen

Nakatulala pa'rin itong si Andrea sa kamay niya. Alien talaga itong isang to. "Uy. di parin makaget-over? Tagal ahh" parinig ko sa kanya. Kaso walang effect. Aabutin ko na sana yung yogart niya kasi na ubos na yung akin, kaso bigla niyang na cover. "Not these" sabi niya at nagsimula na siyang kumain.

"Akala ko naman unconcious kana jan" mukha na talaga siyang ewan kanina, ang OA kasi ng sakit niya. "Unreponsive lang ako sa'yo pero yung mga reflexes ko di mo mauunahan". sabi niya. "Oo na, sige na" sabi ko habang sinesenyasan siyang kumain na.

-

"Pero grabe kasi. Di lang pala bakla yun manyakis pa." kwento niya habang pauwi na kami. Hanggang ngayon ba nama Andi?

"Ano na gagawin ko, Anne? idodrop ko na ba yung psych.?" tanong niya "ay huwag sayang." mabilis ko namang sagot. "Palit nalang kaya tayo ng seat?ano?" sabi niya ulit "Hala! may seat plan na si Mam" pagbabara ko ulit sa kanya

"Alam ko na! sasabihin ko nalang farsighted ako." bakit pa kasi ito napaparanoid. "Kukuhanan ka nun ng med cer. Prof siya sa pysch. kaya talo tayo dun" Pagwawarning ko sa kanya.

"Teka nga, parang kanina ka pa kontra ng kontra sa'kin?" oo girl kanina pa talaga "Hindi ahh" sabi ko with exaggerated tone. Nasimangot naman siya. "Kasi naman Andi. You must overcome your phobia and for you to overcome it, you must gradually and repeatedly expose yourself to what you fear in a safe and controlled way. Malay mo siya na pala yung cure na matagal mo ng inaantay."

-

Andrea

Tama nga siguro si Anne. It's now time for me to overcome this, pero paano?

I heard a knock from my door. "Andi? nandito na yung Papa mo, hindi ka paba bababa hija?" sabi ni Nana Silva. "Mamaya nalang po, nagrereview pa po kasi ako" palusot ko at bumalik na ako sa pagbasa.

What for? Magaaral nalang ako, atleast may makukuha pa ako kesa makasama si Papa na para namang statue.

-

"Simple lang, just let the destiny do their work" sabi niya, nagtatanong kasi ako kung ano na gagawin ko kaso paanong pati yung destiny nasama dito? "Destiny-" di ko na tuloy yung sasabihin ko kasi sumenyas si Anne na an'dyan na daw siya.

Magkatabi na'rin pala kami sa lahat ng subject natuwa kasi yung mga prof. sa bagong arrangement, nagkahiwalay narin daw yung mga madadaldal.

Natapos naman yung buong araw na normal, whoo! Palabas na sana kami ni Anne ng room para umuwi kaso may biglang tumawag sa'kin

"Andrea, yung panyo mo". napalingon naman agad ako. Natulala na naman yata ako, ba't kasi lagi itong nakangiti. "Sa-salamat ken"

-

"Anne kinaya ko! Kinaya kung matawag siya sa pangalan niya." tuwang-tuwa kung sabi sa kanya. Dati kasi mga surname lang pinantatawag ko sa kanilang mga homo. "First step, accomplished!" sigaw ni Anne. Sabay naman kaming napaupo sa couch ng room niya.

"Sa tinagal-tagal ng phobia mo na'yan, si ken lang pala talaga. Yieee" sabi niya with matching paniniko pa. "Di naman ata dahil sa kanya lang" sabi ko. syempre kasi chineer-up niya din ako kaya yon.

"Pero ba't ka nga pala nagkaphobia ng ganyan?" bigla niyang tanong. "haa? basta bigla-bigla nalang" sabi ko at umiwas na ako ng tingin.

"ganun? sige sabi mo eh, tara nood nalang tayo" pagyayaya niya.