Yağmur iyice hızlanmıştı ama ben sahilde bankın üzerine oturmuş hala ağlıyordum.yanımda bi hareketlilik hissettim.
Kafamı kaldırıp baktığımda umut yanıma oturmuş çok cool bir şekilde denizi izliyordu.
Ben hala alama krizlerindeyim, bana neden ağladığımı sordu ona anlatabilirmiydim acaba derken anlatmaya başladım bile.
Sabah erkenden kalkmıştım lunaparka gidecektik çok heycanlı ve mutluydum en sevdiğim beyaz elbisemi giymiştim üstünde pembe kurdeleler olan elbisem.
Annem de çok güzel olmuştu ve babamda herzamanki gibi şık .
Arabaya bindim ve kemerimi taktım ama anne ve babam takmamıştı. Babam
biraz hızlı bir şekilde arabayı sürüyordu tamda o sırada yağmur başladı sanki birisi yukardan kovayla bile bile bize su döküyor gibi yağıyordu.
Nolduğunu bilmiyordum ama babam endişeli çıkan sesiyle fren tutmuyo dedi ve sonra çok büyük bi gürültü başımda hissettiğim acı.kendimi nasıl yaptıysam dışarı attım dışarda gördüğüm şeyle artık çocukluğumu masumluğumu kaybettim biliyordum artık bir çocuk değildim büyümüştüm ben anlamıştım gerçek sahteyi ellerim ve elbisem kan olmuştu annemin kanı olmuştu.
O günden beri hiç beyaz elbise giymedim lunaparklardan hep nefret ettim o günden sonra ben hırçınlaşdım ogünden sonra hep yağmurda ağladım.
Ağlamam şiddetlenmişti hıçkırıklarımı tutamıyordum saçlarım azıma girmiş makyajım akmıştı.
Bi anda umut o güçlü kollarıyla bana sarıldı bende ona sarıldım kendimi huzurlu hissetmiştim belkide ilk defa.
O bana tam bişey diyecekken lafını bölüp kafamı iyice göğsüne gömdüm ve konuştüm.
Sadece sarıl be adam sadece sarıl nedenini bilmiyorum ama sen sarılınca güvende hissediyorum.
Biraz kısa oldu biliyorum ama oy ve yorumlar az olunca böyle oluyo #siz yinede oy ve yorumlarınızı eksik etmeyin canlarım💋💜💋
