[ YOUTH ] ;

Hey You, Yeah You

  The belief in a supernatural source of evil is not necessary. Men alone are quite capable of every wickedness.   -Joseph Conrad (1911)

                          ••••••••••••

ฉันเกลียดคณิตศาสตร์

ฉันโคตรเกลียดคณิตศาสตร์เลย จริงๆนะ

ฉันหอบร่างเยินๆของตัวเองผ่านทะเลของนักเรียนมัธยมปลายที่เลิกคาบของตัวเองมาอย่างทุลักทุเล หางตาเหลือบไปเห็นผมสีบลอนด์สว่างไสวของใครบางคนที่สูงเกินหกฟุตหนึ่งนิ้วขึ้นไปอยู่ไกลๆ

"เวร" ฉันสบถออกมาเบาๆก่อนจะแหวกผ่านกลางคู่รักเกย์ที่กำลังพลอดรักกันอย่างไม่สนโลกไปอย่างหยาบคาย

"ชิท! ยัยบ้านี่ เธอคิดว่าเธอกำลังทำอะไรอยู่หา!?"

"ไปเปิดห้องซะสิไอ้พวกขี้แพ้" ฉันกลอกตาพลางชูนิ้วกลางใส่พวกมันอย่างรำคาญใจ

เท้าเล็กๆรีบเดินหนีอย่างรวดเร็วเนื่องจากพี่ชายคนโปรดกำลังใกล้เข้ามาทุกทีๆ

"เอ็มส์! เฮ้! เอ็มส์! รอพี่ด้วย!" ผู้หญิงบางคนหันไปมองเขาดวงสายตาเพ้อฝัน แค่คิดภาพก็อยากจะอ้วกแล้ว

ฉันเบ้หน้าอย่างไม่ปิดบัง นั่นมันโคตรน่ารังเกียจเลย ทำไมผู้หญิงบางคนถึงคลั่งไคล้เจสอย่างไม่ลืมหูลืมตาอะไรขนาดนั้นนะ ไม่รู้กันหรือไงว่าเขากินซีเรียลเหี่ยวๆที่มีรูปเบ็นเท็นอยู่ข้างกล่อง

ปั้ก!

"ให้ตายสิ คนสมัยนี้เดินไม่มองทางกันบ้างหรือไง" ฉันตวาดออกมาอย่างอารมณ์เสียแล้วหันไปมองข้างหลังด้วยท่าทางหวาดระแวงน้อยๆ เจสหายไปไหนแล้วนะ เขามองฉันอยู่หรือเปล่า

"ว้าวเอ็มส์ ยินดีที่ได้เจอเธอเช่นกัน" ปาร์กเกอร์ เพทรากิส หนึ่งในเพื่อนสนิทของเจสพูดขึ้นอย่างประชดประชัน

ฉันถอนหายใจพรืดอย่างหงุดหงิด "ไงปาร์กเกอร์ เป็นไงบ้าง เยี่ยมเลย ฉันก็เหมือนกัน ยินดีที่ได้เจอ ขอให้มีวันที่ดี บาย" หลังจากพึมพำกับตัวเองเรียบร้อยฉันก็ก้มหน้าก้มตาเดินต่ออย่างไม่คิดที่จะหันไปมองเขา