Bi bu eksikti.Bacağım alçıya alındı.Bi ölmem eksikti zaten.Iyice sinirlerim bozuldu.Hemşireyi cagirdim.Bizim evde bana yardımcı olmak icin kaliyo.Adı Zeynep.
-Buyrun efendim.
-Beni odama çıkar ve bana bi kahve yap tabii içmeme de yarfım edeceksin.
-Tamam Sude Hanım.
Ben odamda onu bekledim.Sonra biri kapımı tıkladı.Ama Zeynep değildi.Babamdı.Babam bana yaklaşarak:
-Kızım biliyorum çok zor dönemlerden geçiyorsun ama buna katlanmalısin.Bizim için hayatın içın.
-Hayatın için deme bana baba ben ha yasiyorum ha ölmusum.
-Böyle deme beni üzuyorsun.
Baba zaten endimi çok kıtü hissediyorum lütfen burdan çık.Babam çıktı.Sonra Zeynep kahvemi getirdi,içmeme yardimci oldu ve gitti.Bende öylece oturdum.Başka ne yapabilirim ki?
2 HAFTA SONRA
Bu gün benim doğum günüm.Ama ben bu satırları yazarken gözyaşlarımı tutamıyorum.Kör olmasam doğum gunum çok güzel geçerdi.Doğum günumü kutlamadık çünkü ben görmessem bi anlamı kalmaz.Ama beni babam ve annem yine de biraz gezmeye çıkardı.Ama ben mutlu olamıyorum.Benim yaşantım gerçekten de çok zor.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
YAŞAMA SEBEBİM
De TodoHerkese merhaba ben Sude.Bu kitapta size 3 bölümden oluşan hayat hikayemi anlatacağım.Iyi okumalar
