HF: 101.3

2K 42 3
                                    

Channel's Point of View

Pano nangyare ang lahat ng to?
I don't know. All I know is I'm happy with him.

Masaya kong kasama sya.

"Babe? Lets eat." sabi nya. I smiled.

"Sure." sagot ko.

--
Dwayne's Point of View

Nandito ko sa kwarto ni Zara. Nakatingin ako sa kanya habang pilit na inaalam ang tunay na nangyare kung bat sya hinimatay.

Nasa banana boat kami that time.
I saw her, papunta dito sa dagat. I thought may gagawin pang sya pero bigla naman syang lumusong then ayon agad akong lumangoy para puntahan sya.

Fvck. Di ko mapapatawad ang sarili ko kung may nangyareng masama sa kanya.

She moved. Damn it. Tinitigan ko lang sya habang bumabangon.
Napangiwi sya. She's in pain, I know.

Pero gusto kong malaman ang tunay na nangyare.

"D-dwayne?" Sabi nya.

"What happened?" I asked.

"U-uhm. I-I s-saw---" di nya matuloy ang sinasabi nya dahil bigla nalang syang umiyak.

Lumapit ako at niyakap sya.

--
Zara's Point of View

Niyakap ako ni Dwayne.
He asked me what happened. Dapat ko bang sabihin sa kanya? I know he is a good friend.

Pero hindi pa ko sigurado sa nakita ko. Maybe nag ha-halucinate lang ako.

Yes. Thats right. Hallucination lang to.

"What happened?" for the second time around he asked.

"Nothing. I just want to swim that time." palusot ko.

"Please, don't do that again.." bulong nya.

Tumango lang ako.

Hindi ako manhid para hindi malamang may gusto sakin si Dwayne. Pero hindi ko nalang iniisip yon at isinantabi dahil mahal ko si Tristan, lalo na ngayon na nakit--- hallucination.

Hindi ako yung tamang babae para sa kanya.

Then suddenly, naramdaman ko nalang na mavkalapat na ang labi namin.

Agad akong lumayo. At bumalik sa tamang pag iisip. Mali to. Kaibigan ko sya.

"D-dwayne.."

"I-im sorry. " Then he left.

I'm sorry, Dwayne. Hindi ko kayang suklian ang pagmamahal na binibigay mo sakin...

Naisipan kong bumaba para kumain.

Medyo masakit lang yung paa ko pero kaya ko naman.

Pag kababa ko. Nagkalad ang mga empleyado namin. Ofcourse its a vacation, kaya enjoy nila dapat.

"Maam, lets eat!" aya ng isa.

"Go on." sagot ko.

Ayoko dito sa kainan na to. Madaming tao. Gusto ko makapag isip, gusto ko makapag isa.

Dun ako nagpunta sa malapit lang din.

Bilang lang ang tao. May walo lang siguro.

Um-order na ko. Pagkatapos ay naupo sa isang gilid.

Habang kumakain ako, napaisip ako. What if si Tristan nga yon?
Bat di nya ko nilingon man lang?

Atsaka how come na buhay sya?

Andaming tanong ang nabuo sa isipan ko. I need an answer.

Pero pano ko makukuha ang sago----

" We need to go back in Manila." boses ni Channel.

Baka sila ang nakaupo dito sa may likuran ko.

Sinimulan ko kumain at pinakinggan lang sila.

"Tinawagan ka ba ni Mommy?" Yung boses na yon..

Ngayon, hindi ako nag hahalucinate lang. He's Alive.
Nagdiwang ang puso ko at the same time, nalungkot. How come hindi nya ko nakilala?

"Bumalik na tayo sa hotel, ayusin natin ang gamit natin after we eat." sabi ni Channel.

Binilisan ko din ang pagkain. Susundan ko sila, Kailangan kong ma confirm kung sya nga ba si Tristan.

-
Sa pagsunod ko ng lihim sa kanila. Unti-unting lumilinaw ang lahat sakin.

Hanggang sa narating namin ang hotel. Iisa lang kami ng hotel pero hindi ko man lang napansin. Bago pa kami makapasok. Nagsalita na ko.

"T-tristan?"

Hindi sya lumingon, pero si Channel dahan dahan sya g lumingon. Impakta pa rin sya.

"Z-zara?" pagkasabi nya non lumingon yung kasama nya.

Then tears started falling from my eyes.

I freeze. Tama ako. Sya nga. At alam na alam ko yon.

Bat walang ekspresyon yung mukha nya. Hindi nya ba ko kilala? Hindi ba?

"Who is she, babe."
At sa sinabi nyang yon. Halos gumuho ang mundo ko.

"Zara, we need to go." yun lang ang sinabi ni Channel tas umalis na sila.

"It's me, Zara.....Youre wife...." halos pabulong kong sinabi yan.

Napaupo ako, umiiyak. Pano ko sya makukuhang ipaglaban kung hindi nya ko nakikilala bilang asawa nya..

Antagal ko syang inantay. ..
Nangako sya. Nangako sya na babalik sya..
Pero masaya na din ako dahil buhay sya.

Buhay ang asawa ko...
Buhay si Tristan.

Pinunasan ko yung luha ko. Kailangan ko ng bumalik sa hotel.

----------------------------------------------------------
Bitin? Hahaha. Sorry ang tagal ng update.

Please Vote.

HF2:His Wife's SacrificeTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon