Gecenin sessizliğinde sokaklarda yalnız başıma dolaşırken kesişti gözlerimiz. Bir anda bir korku sardı içimi. O simsiyah gözler beni benden almıştı. Biraz tedirgindim. Adımlarım istemsizce onun olduğu yöne giderken, o benden uzaklaşıyordu. Ona doğru koşmaya başladım. Ben ona doğru atağa kalkınca o da koşmaya başladı. O uzun,ince bacaklarıyla o kadar hızlı koşuyordu ki... Ona yetişemiyordum. Ben yaklaştıkça o hızlanıyordu. Koştum, koştum, koştum... Ta ki ayağımı taşa takıp yere kapaklanana kadar. Sokağın köşesini dönüp gitti. Ona yetişemedim. Ama o siyah gözler benim beynime kazınmıştı. Bir gün illa ki karşılaşacaktık. İlla ki...
