Bölüm2
Yine ap ayrı hayaller kuruyorum acaba neden halen kendimi bulamıyorum acaba neden halen ben ben değilim diye bazen saçmalıyorum işte düşüncelerim karışık aklım karışık belki de halen kendimi sevmeyi beceremedim. Hayat düşündüğümüz gibimidir diye düşünüp dururuz herkes aynı mı yada herkes farklı öyle sıradan şeyler düşünmekten başka bildiğimiz bir şey olmaz hayat adı üstünde düşünemesin ki...
Saat sabahın 8:02' si gün başlarken benim gözlerim kapanıp duruyor galiba gözlerimde uyku belirtisi görünüyor biraz kestireyim dedim kapatsam gözlerimi belkide uyanmak istemesin kimbilir. Ama biliyoruz ki birgün gözlerimizi kapatıcaz bir daha da hiç açmicaz hayat bu kimin ne zaman gidieceğini bilemeyiz ya... İki üç seferdir durmayan uyanıp tekrar yatıyordum bir seferinde evin ses kargaşasından uyandım yeğenim memetin bağrışmasından uyandım babama bağırmasından daha 5 yaşlarında olmasına rağmen çok tatlı ve yaramaz bir çocuk gibi olan yeğenim rahat durmuyordu hiç bir zaman. Memet abimin oğlu memet abim mert cesur kendi içine kapanıktır herşeyi bir yerde toplar halini gördüğüm zaman ona bakınca çöken bir adam görüyorum içten tamamen bitmiş hayatta yılmış gibi bir şey olduğu zaman her zaman içine atar duygularına dışa vurmaz kendi halinde yakışıklı akresif hijyenik asabidir abim bazen de sinirli olan abim aslında ne kadar sinirli olursa olsun yine beni dövse bile sesimi çıkarman sonuçta o benim abim. Abilik kutsal bir vazifedir babadan sonra eve sahip çıkabilecek bir babadır. Hatırlıyorum iki sefer abime karşı çıkmıştım hata abimi iki elimle onu itmeye çalıştım doğru yaptığımı sanmıyorum o ne yaparsa yapsın hep bizim iyiliğimiz için herşeyi yapıyor ama biz onu anlamamaya çalışıyoruz. Çünkü o yaşadıklarını bize göstermeye çalışıyor siz yaşamayın diyor acı çekmeyin diyor ama biz onu anlamıyoruz vurdum duymazlık yapıyoruz. Abim beni ne kadar dövse bile abime asla kin beslemedim beni öldürse bile asla kin beslemedim çünkü insanın tek bir abisi olması muhteşem bir şeydir dese ki bana canını ver hiç düşünmeden hiç çekinmeden canımı bile vermeye hazırım. Yine günlerden birgün işyerinde abimle kavga etmiştik ben masayı kaldırıp yere vurmuştum sinirlenmiştim yine yaptığım saçmalıkları yüzüme vurmuştu biliyorum haklıydı ama hep üzerime gelirdi sonuçta ailede bir ezilen olur ya işte o ezilen hep ben olurdum abimle konuşamazdık doğru düzgün konuşmazdı bizimle sohbet etmezdi bir şey olduğu zaman gelin sohbet edelim derdi ama biz giderdik o konuşmak istemezdi sonuçta biliyoruz ki sohbet deyince insanın aklına acı ve hüzün geliyor.
