Bölüm 4
Susmanın en güzel yanı kendinle oturup konuşmak sen hiç aynada kendinle yüzleştin mi baktın mı arkana yada sordun mu kendi kendine ben kimim diye neden ben diye seslendin mi kendine sorarım sana susarak nereye kadar susacaksın ki. Sen hiç ağladın mı gözlerinden yaş geldi mi ağlamak sadece olgunlaştırır yaşadıklarını hatırlarsın benim hatırladığım gibi içine dökmek istersin birine ama dökemesin ki o kişi kim olursa olsun yine de dökemesin en yakın arkadaşına bile dökemesin neden mi.? Çünkü o kişi gün gelir senin hayatını yakar senin anlatacağın şey bir koz olarak onun beynin de kalır sana her istediğini yapar ve sen sadece susmakla yetinirsin ve işte o zaman anlarsın ki güven duygusu diye bir şey kalmaz. Her kelimenin bir kağıda yazmak istersin duygularını bir günlüğe yazarsın o senin hayatın olur kimbilir belki bir gün o günlük senin hayatının romanı olur düşünmek için uğraşırsın hep bir uğraş içinde yaşarsın bir arının günlerce bal yapması gibi uğraşırsın işte sen hep düşünceyle kalırsın sonuçta senin adın yanlızlık olmuş ruhun kapalı kendin gibi sende kapanıksın.
