Oorlog avontuur

Hoofdstuk 3 die duistere mist

Na een tijdje in een idiote galop te rijden kwamen we aan bij de symbolische grotten, hier moesten we doorheen om bij de verboden stad te komen. We stapten af en liepen voorzichtig naar binnen, een legende zei dat er allemaal geesten leefde in de grotten maar ik geloofde er niks van. Na een stuk of tien minuten lopen hoorde we allemaal rare geluiden, het werd allemaal steeds enger naja niet eng maar creepy. Na een tijdje kwam er mist maar we liepen door want anders kwamen we nooit meer bij de uitgang. We hadden al zoveel kruisingen en bochten gehad dat teruglopen niet kon tenzij je verdwaald wilt raken. Na een tijdje zagen we licht een klein beetje we liepen erop af. We kwamen uit op een grote open plek met wel drie watervallen. Er stonden geen huizen dat zei de legende ook maar ik zag niks. Lana kreeg rillingen en wees naar achter. Emma? Emma!!!!! Kijk achter je! Ik keek en schrok me rot in de mist waren allemaal geesten met zwaarden en vuur, Lana en de paarden en ik sprongen in het water. We vielen een end naar beneden, na een tijdje plonsde we in het water. Het was schoon water, niet vies je kon het drinken en je zag ook de bodem het was een zeldzaam meer. We gingen zwemmen, maar ook zochten we een uitgang. Het was groter dan we dachten na een tijdje zwemmen kwamen we aan in een donkere open plek. Lana had een majaka mee een (soort telefoon), ze wou iemand bellen maar ze had geen bereik. We gingen verder zwemmen we kwamen uit op een eilandje, Midden in grotten best raar eigenlijk. We zagen een kist met spullen. Er zaten foto's in en brieven ik vroeg me af van wie deze dingen waren. Maar Lana was op zoek naar eten maar wat ze uiteindelijk vond was een helft van een lege pinda. We liepen verder het eiland op. Na een uurtje of zo kwamen we uit bij de zee, zo mooi blauw. Wat voor zee zou dit zijn. Ja wat een vraag zeg Emma ik weet het niet hoor, alleen jij jij bent zo goed in aardrijkskunde, geschiedenis en natuur. Pasta stond naast me uitgeput en moe. Hij duwde zijn neus tegen me aan en keek naar de zee, de zon gaat onder. Ik haalde Lana even wat ze ging kijken of ze geen half lege pinda vind maar een heel Chinees buffet (waarom weet ik niet). Lana er is geen Chinees buffet dat weet je toch. Nou zeg maa ik heb honger, kom Lana we gaan slapen. Ik ging liggen languit ik keek naar de sterren ik zag een sterren beeld een waterman, ook echt precies als ik het Zie ik ben namelijk op 29 januari jarig.
Maar ik doe nooit iets met mijn verjaardag. Lana had een agenda mee, ik vroeg wat voor datum is het? 28 januari op een donderdag, echt dan ben ik morgen jarig. Lana pakte een pen en schreef het op. Ze leek op die soldaat in de trein zou dat niet iets met haar te maken hebben en waarom zei nog leeft en ik ook, Ik moest en zal erachter komen. Lana ging even weg een frisse neus halen zei ze. Toen ze terug kwam was haar hele mond bruin. Ze kwam gewoon (gestoord) aanlopen zoals altijd. Ze ging zitten en zei het is warm he en mooie heldere lucht toch? Lana! Wat heb jij gegeten, niks hoor helemaal niks. Ik ging met mijn vinger langs haar mond ik proefde het was chocolade. Lana hoe kom je in hemelsnaam aan chocolade, gevonden zei ze onschuldig. Oke ik ging maar slapen. Ik ging naast pasta en miracle liggen. Pasta legde zijn hoofd op mijn benen, zo'n hoofd weegt veel meer dan ik dacht hoor. Ik kon sterren lezen dat had pap me geleerd, je kon het als kaart gebruiken of een weg af te lezen. Het stond altijd in cijfers of in vormpjes. Dat is het geheimtaal van de grijze jagers. Alleen waren mijn zusje en ik het beste er in. Er stond dat we alleen nog maar over de rivier van pijnlijke woorden. We vonden het allebei spannend, een legende zei dat er allemaal monsters onderwater wonen. Maar ik geloofde er niet in.