Oorlog avontuur

Hoofdstuk 4 de monsters maar waar?

Maar Lana werd een beetje bang, ik had het niet echt verwacht van een achttien jarige maar ja dat ben ik. Lana zat de hele reis te zeuren om eten het liefste een Chinees buffet, ik weet nog steeds niet waarom. Toen we weer door een bos moesten gingen we er in volle galop er doorheen, althans ik want miracle ging in draf. Lana zag iets, ze riep me het was iets ondergronds. Ik stapte van pasta af, en binden hem vast aan een boom, Lana deed het ook. We pakte een touw en klommen naar beneden. Er was licht heel veel licht. Aan het eind van de gang kwam al dat licht vandaan. We liepen ernaar toe. Het werd steeds warmer en lichter. Lana wist niet wat het was. Toen we er waren verbaasde het ons, er was brand het was een ondergronds dorp. Er was een bord en daar stond de naam op. Het heette de rivier van pijnlijke woorden. Dus het was geen rivier maar een dorp,met.... Monsters! Lana en ik zette het op een speurt,en probeerde terug te rennen. Maar dat mislukte dat gedeelte stortte in, dus er was geen weg terug. Er kwam een groot ding naar ons lopen. Het had veel oren en ogen. Lana en ik klemde ons tegen elkaar. Toen er licht op het ding scheen waren het allemaal muizen op elkaar. Lana moest lachen en ik ook. Lana vroeg gelijk hebben. Jullie eten maar geen lege halve pinda he.
Lana die muizen kunnen jou niet verstaan en ze kunnen ook niet praten. De ogen van de muizen werden rood en de tanden werden groter. Ik tikte Lana aan , Lana ik denk dat we moeten gaan rennen! Lana en ik rende het dorp in met een stel muizen op onze hielen. We zagen maar 1 uitgang de touwbrug van wel een km lang, en over een grote zee van lava. We rende over de brug we keken achterom de muizen beten de touwen stuk waardoor de brug los zou gaan. Lana en ik gingen nog harder rennen. We waren net op het einde en de brug stortte naar beneden. We sprongen nog snel naar de overkant.mik dacht Yes nog een paar wegen aflopen kom Lana, lana? Lana hing aan de brug oh shit, Lana hoe lang zou je het nog kunnen houden riep ik. Nou iets van een minuut dus help me! Oké een nam een aanloop en sprong naar de brug ik kon me net op tijd vastpakken. Ik zag dat de muizen ook met de andere kant bezig waren. Ik was bang ik wist niet meer wat ik moest doen. Ineens verschenen twee draken ze gingen naast ons vliegen. Ik sprong erop en zei dat Lana dat ook moest doen. Lana sprong erop,ze ei kom we gaan naar de paarden. Maar toen we daar aankwamen waren ze weg. Er was een briefje aan de boom gehangen. Er stond:
Liefste Lana en Emma.
Jullie paarden heb ik in draken veranderd.
Jullie kunnen vliegen naar de verboden stad.
Daar zal ik staan om jullie draken weer in pony's te veranderen.
En ik heb voor Lana geen half lege pinda, maar een Chinees buffet.
En trouwens waarom vind ze dat lekker maar ja dat is Lana.
Groetjes Aura en mijn vogel.

WoW een brief van aura super cool. Ja he ze denkt tenminste nog aan je Emma. Ja aardig he ze is mijn beste vriendin.
Kom op pasta we gaan naar de verboden stad. Onderweg vlogen we over het meer van fantasie en de bergen van verraad. Het was een mooi uitzicht we vlogen ook over het gebied van millian. Het zag er best mooi uit ik zou er wel willen wonen Emma en jij? Nou ik niet ik woon al in een kasteel. Kasteel? Jij? En dan ben jij nu hier in de natuur aan het overleven. Ja het is best saai om rijk te zijn hoor. Oh oké mij lijkt het best wel leuk met een klein zusje en een drieling te zijn. Nou mijn twee zussen plagen me alleen maar of roddelen. En je kleine zusje? Oh die speelt vaak dat ze kan vliegen. Oké is ze dom? Nee ze is eigenlijk best wel slim en aardig. Maar weet je Lana dat jij eigenlijk best wel heel aardig bent. Nou bedankt Emma dat heeft nog nooit iemand tegen me gezegd. Er rolt een traan over haar wang. Niet huilen Lana. Nee ik huil ook niet, ik huil van geluk. Waarom dan? Omdat ik jou tegen ben gekomen, want anders had ik geen vrienden en was ik een slaaf of dood. Nou geen dank dan. Kom we vliegen verder. De hele reis zagen we allemaal mensen vechten,het was nog oorlog. Na een uurtje of twee kwamen we aan in een te grote stad. Er stond op een groot bord de verboden stad, de stad voor alle grijze jagers maar voor niemand anders. We vlogen naar binnen en landen op het stadsplein. We keken onze ogen uit zo groot en moois hadden we nog nooit gezien. Iedereen had een boog en zwaarden. Ik voelde me thuis, maar ik had weinig tijd om rond te kijken want Lana trok me al mee. We liepen door donkere steegjes en langs donkere huizen,Het voelde een beetje als een soort duistere wereld. Na een tijdje kwamen we aan in een vrolijke straat met vrolijke huizen. We belde aan bij nummer 4. Ik vroeg is dit wel de goede straat of huisnummer. Ja hoor Emma wees maar niet bang. Er deed een jongen van ongeveer 20 open. Lana omhelsde hem, ik keek ernaar of Sinterklaas zijn jurk uit deed. Ik vind het maar raar hoor. De jongen zei kom maar binnen, in de keuken stond een meisje ze leek heel bekend voor mijn gevoel. Ze draaide zich om het was aura. Aura liep naar me toe en gaf me een glas chocomel daar hield ik zoveel van. Lana vroeg om een glas melk, en een rietje graag. Ik moest ineens heel hard lachen, en die jongen ook. Wat is er vroeg Lana met een raar gezicht. Niks we hebben een binnen pretje ik stootte de jongen aan. Ik vroeg hoe heet jij? Oh mijn naam is max ik woonde naast het meer van fantasie. Oh bedoel je dat oude huisje. Ja die heb je erin gekeken. Nee sorry we gingen gelijk hier naar toe. Maar waarom knuffelde je Lana? Oh Lana is mijn zus. Ohh vandaar oke. Lana kom je we gaan naar het centrum je weet toch wel wat we moesten doen. Lana negeerde me, ik zei het nog een keer maar weer geen reactie. Ik liep naar buiten en smeet de deur dicht, ik zei tegen mezelf eerst helpt ze je en dan laat ze je in de steek, ik heb me vergist in haar. Ik was teleurgesteld maar alsnog ging ik verder maar dan zonder haar. Ik liep naar het centrum van de stad ik had daar afgesproken met alfdus de baas van de stad. Hij zal vandaag alle grijze jagers bij elkaar brengen. Ik kwam aan bij een groot huis er stond een bord met daarop alfdus singerpoort de burgemeester. Ik belde aan en er kwam een grote man naar buiten in strak pak. Hij zei heb je een afspraken en wat is je naam ik heb een afspraak en mijn naam is Emma. Oké loop maar door. Ik liep door een grote hal met gouden behang en mooi kasten ik ging naar een deur en maakte het open, ik hoorde de burgemeester al kletsen.
Ik liep een grote wenteltrap op en ging daarna door een houten deur. En daar stonden alle grijze jagers uit de stad.
En de burgemeester kondigde me aan. Ik liep naar voren en vertelde mijn hele verhaal over de oorlog en mijn reis.
En over mijn leven ik heb zowat alles verteld wat ik nog wist maar ook van de trein. Tijdens mijn verhaal hoorde ik allemaal mensen zeggen ohh wat er en vervelend. Toen ik klaar was vroeg ik sullen we de mayanen verslaan.
Iedereen riep ja. Ik zei kom pak al je spullen en we gaan naar het slagveld.