....

..1.. Benim Dünyam

Evet arkadaslar biraz degisiklik yaparak tekrar karsinizdayim.
Umarim begenirsiniz yorum ve begenlerinizi bekliyorum..:))

Yine her aksam gibi icimdeki kitabcanavari canlanarak, anneme bugün icinde rafimdan bana bir kitab getirmesini rica ederek seslendim.
Kitabimda geldigine göre artik evimizin en sevdigim yerine gidebiliriz degil mi anne ? diyerek o eşi benzeri olmayan yere yani "benim dünyama" gittik.
Orasi benim icin cok özel cok anlamli ve kiymeti paha bicilemeyecek kadar degerli bir yerdi.
Benim odamin penceresi.!

Evet kulaga cok basit gelebilir di ,ama aksam olup karanlik çökdükten sonra , o penceremden mahallemizin her evini görüp sesleri dinlerdim ; O güzel mi güzel baykuşlarin , gecenin ve sessizligin sesini...bunu herkes hiss edip duyamazdi..
Iste bunun icin o pencere köşem bir baska dünyamdi..
Belkide tek dünyam; icimi dökdügüm, hiss ettiklerimi, icime attigim düsüncelerimi rüzgara anlatabildigim yerdi cünki...

Annemle beraber oturup kahvemizi içer ve içdikden sonrada annem yataga geçer bende kitabimi okurdum herzaman.
Yine kahvemizin son yudumlarini içdikden sonra annem, hadi kizim sende uyu birazdan diyerek anlimdan öpüp yanimdan ayrildi.

Kitap okumam arkadaşlarima göre bir hastalikdi.
Her gece uyumadan önce mutlaka bir kitab okumadan yatmadigim icin. Ben farkinda olmadan bu bir adet haline gelmisdi sanirsam.

Eveeet bugünde bakalim nasil bir kitabda sira derken , kitabin ZORLU BIR ASK adinda oldugunu gördüm.
Bu başligi görür görmez hiç okuyasim gelmedi , cünki aşk'a pek inanmiyordum aslinda hic inanmiyordum.
O yüzden bu kitab bana cok sacma gelmisdi. Anneme seslenip başka bir kitab getirmesini rica edicekdim, ama sonradan neyse uyumuşdur belki diye düsünerek vazgecdim.

Neyse bu aksamda mecburen bunu okuyacaksin Duru diye mirildanarak acdim kitabi..
Ve kitabin ilk satirlarinda ~ Siz aşk dan ne kadar kacsanizda o elbet birgün kalbinize sahip olacaktir ~ diye yaziyordu.
Icimden bunu yazanin gözü aşkdan baya bir kör olmaliki , kitabin basinda bile bukadar askdan bahs etti dedim ve yüzümde bir gülümsemeyle kitabi okumaya basladim.

Yaklaşik 10 sayfadan sonra uykum gelmeye başladi ve kitabi kapatarak , bakalim yarin daha ne kadar askdan bahs edeceksin deyip, gece lambami kapatarak yatagima uzandim.

Sabah annemin duruuu duruu diye yüksek sesle uyandirmasi bir gelenek haline gelmis devam ediyordu.
Ve en büyük özelligide ben cevab verene kadar pes etmeyip devam seslenmesiydi. Seside gür olunca insan istesede istemesede hemen kalkip o çalar saat gibi yankilanan sesin kesilmesini istiyordu.:)

Babam sabahlari işde oldugu icin annemle beraber yapardik kahvaltimizi. Tek cocuk oldugumdan dolayi bana kiyamaz hep sevdigim kahvaltiliklardan yapardi.
Biz böyle mutluyduk..

Benim tekerlekli sandalyede olmam annem ve babami hic rahatsiz etmiyor aksine daha cok üstüme düsüyor sevgi dolu gözlerle bana bakip fazlasiyla ilgi gösteriyorlardi.
Her nekadar ben bu halimden pek haz etmesemde...
Birde kücüklük arkadaslarim olan yeşim ile zümrüt yanima gelir , beraber kendi çapimizda eglenirdik. Hayatimi böyle güzel insanlarla gecirebildigim icin kendimi cok şansli hiss ediyordum.
Kahvaltimiz bittikden sonra annem komşuya gidip biraz oturup geri gelecegini söylemişdi.

O cikdikdan sonra bende televizyon izlemek icin oturmaodamiza gecdim.
Şöyle pencereden bir dişariya bakayim derken zümrütle yeşimin bizim eve dogru geldiklerini gördüm.
Kapiyi acmak icin kapiya dogru ilerleyip dügmeye basdim. Kizlarda aşşagidan kapiyi çekerek yukari geldiler. Kizlari iceriye buyur ederek oturdular.
Kizlarin ardindan bir saat sonra annem de gelmiş ama bizi yanliz birakmak icin diger odaya geçmisdi.
Yeşim zaten konuşmayi pek cok seven biri oldugu icin , "başladi bizimki yine mahallenin gündemine " derken konuyu cok başka bir yerden açmisdi ; Ya duru hatirliyor musun küçükken hep sen ,ben, zümrüt ve savas birlikte oynar eglenirdik. Tabi yaramazligimizda eksik olmazdi..:)
Zümrütde söze karişarak ; yaa yeşim ,yeşim birde o Ayten yenge yok muydu ama ya, kadini resmen çileden çikarmişdik.:)
Ama ne yapalim kizim cocukduk iste. Hem sanki tek biz miydik camina taş atan .?
Birde bizimki yanlişlikla olmuşdu , yinede kadin lafdan anlamiyordu.diye o hatiralari andiktan sonra yeşimle baya bir gülmüşlerdi. Ama benim aklimi kariştiran hala yeşimin isimlerimizi sayarken "Savaş" diye birinden bahs etmesiydi.
Kimdiki bu savaş ?, benim arkadasim miydi yani diyerek iç geciriyordum.

Ama her nekadar zorlasamda hafizami bir yanit , bir cevab bulamamişdim.
Bulabilmemde gerçekden zordu..

Begen ve oylariniz icin simdiden cok tesekkürler..:))