Cannot Be Reach

Chapter 1

To: <09154367***>

Hi Wayne! Goodmorning! Ingat ka today sa school. Goodluck sa studies. So much love for you! :******

Message sent 

Napabuntong hininga nalang ako. Papano kase, anak ng palakang lasang friedchicken. Text ako ng text kay Wayne hindi ako mareplyan! Bat nga ba ako rereplyan nun? Sa dami ng magtetext dun mapapansin kaya ako nun? Like duh Abby! Like duh!

Kahit na pang 1313 na message ko na saakanya yun di ako susuko! Oo, tama nakikita nyo. One thousand three hundred thirteen. Isang libo tatlong daan at labing tatlo. Odiba? Napakamalas ng mga numero! Sing malas ko na hindi ako mareplyan nung taong crush na crush ko. -.-

Bat ba kase ang hirap nyang abutin. Langit sya lupa ako. Huhuhu T.T

Calling....

Dexter

Ano ba nman?! Nagddrama ako dito biglang tatawag tong lecheng ex ko. Sarap sapakin neto. Kapag nakita ko to ngayon. Oo, ngayong araw!! SASAPAKIN KO TALAGA TO.

Call ended...

Haaaay. Ako nga pala si Abigael "Abby" Sissel Concepcion. 19 years old na at kumukuha ng course na accountancy sa Montoya University. Simple lang ako. Mabait, matalino, maganda. Nasa akin na lahat. Pero joke lang. Yan lang sabi sa akin ni Papa lagi hahaha. Pinapaaral ako ni Papa dito. May business kami na Hacienda, Farms and resorts, dun kmi kumukuha ng pera and pangkain namin. Wala na si mommy, she died after giving birth to my bunsong kapatid. Pero di nman siya sinisisi sa pagkamatay ni mommy kagaya ng napapanood nyo sa teleserye. Hahaha. I have a little sister. Her name is Anthea Sienna Concepcion. She's only 3yrs old. And 3 years na rin ang nakalipas simula ng iwan kami ni mommy. 16 years old plang ako nun then si mommy is 34 yrs old. But we're strong and happy pa rin naman!

And now back to the story...

Heto nanaman ako. Naglalakad sa hallway. Napakatahimik. Napakaplain. Sino nga ba naman ako para pagtilian ng mga tao dito? Isa lang naman akong simpleng babae na may simpleng pangarap.

"Abby!" Sabay akbay sa akin.

"Ano nanaman ba Jam?" tanong ko sakanya. Siya si Jam. Bestfriend ko, parehas kaming loka loka, kalog and syempre hardworking na student dito sa Montoya University.

"May problema ka ba bes? Pero wait may sasabihin ako, na tiyak na matutuwa ka." Sabi niya sken tapos tumigil kami ng bahagya.

"May game sina Wa--"

"SI WAYNE?! SAAN?!!" sigaw ko sknya tapos bigla nya akong sinamaan ng tingin.

"Kapag si Wayne ang usapan game na game ka!" tsaka nya ako binatukan. Huhubels jinglebells.

" Eh kase naman bes. Alam mo naman, kapag si Wayne ang usapan, buhay na buhay ako. Kahit na malabo mata ko, kahit na nasa malayo siya ma-iidentify ko na agad sya!" Oo ganun po ako kabaliw kay Wayne.

Sino ba naman kaseng di mababaliw sa hayup na yun? Varsity player ng school namin, tapos tourism yung course tapos marunong pang kumanta?!! Mabait pa, charming, kaso nga lang snob. Eh pano ba naman, buong campus sikat siya atsaka dito sa Campus Belt sikat na sikat pa. O diba? ANG TAAS NG PANGARAP KO HUHU T.T