Wij zijn een geheim!

H1

{POV Louis}

Als ik het lokaal binnen loop zie ik Harry en Liam al in het lokaal zitten. 'Hebben we hem hier ook weer.' Zegt Harry. 'Dat die nietsnut toch nog heeft durven komen' vult Liam hem aan.

Het kan ook nooit eens normaal gaan met hun in de beurt. Danielle geeft me een duwtje in mijn rug en wilt dat ik er eigenlijk weer wat van ga zeg maar daar heb ik eigenlijk helemaal geen zin in. Ik loop door naar mijn plek waar ik altijd ga zitten en Zayn komt naast me zitten. Danielle staat voor de klas en wil haar mond open doen. Precies op het moment  dat danielle wat wilt gaan zeggen komt de docent binnen lopen. 'Danielle ga jij ook alvast op je plek zitten.' zegt de docent tegen haar. Ze loopt boos naar haar plek toe en mompelt nog wat.

'Agh mag het arme meisje niks meer zeggen.' zegt Harry. Danielle staat op en wilt naar  er heen lopen maar ik pak haar hand vast. ze kijk me boos aan en richt zich dan weer op Harry en Liam. ' Ik krijg jullie nog wel.' zegt ze boos tegen me en gaat terug op haar plek zitten. 'Haha Harry hoor je dat. Een meisje gaat ons wat aan doen.' zegt Liam. 'Ja haha. nu ben ik bang hoor.' zegt Harry lachend. Danielle kijkt ze met een vernietigende blik aan.

De bel gaat en de klas loopt langzaam vol. De les begint en veder gebeurt er niet heel veel. De les is super saai en Harry kijkt ons alleen maar geïrriteerd aan.

Het is echt super irritant dat hij mij moet hebben. In het begin maakte het me helemaal niks uit en negeerde ik het. Dat zeggen mensen altijd, dat als je de pester negeert dat het dan op houd. Ik merk het, Ze gaan nog steeds door, ook als ik ze negeer. Ik denk dat mensen dat zeggen die zelf niet gepest zijn want als je ze negeert gaan ze net zo lang door tot dat ze wel een reactie krijgen. Nou dan kunnen ze nu wel stoppen want ze hebben een reactie gekregen.

Ik wou me eigenlijk helemaal niet laten kennen en gewoon door gaan met negeren maar Danielle zat me alleen maar aan te moedige met dat ik er wat van moest zeggen. Het voelt ergens wel goed aan dat ik er wat van gezegd heb maar ik weet niet of ik er nu zo heel blij mee ben dat ik er wat van heb gezegd.

De bel gaat en ik ga naar het volgende uur. Het is gym...  Dat is altijd de ergste les van allemaal. De vorige keer dat we gym hadden hebben ze mijn kleding helemaal nat gemaakt en hadden ze banaan in mijn schoenen gedaan. 

Ik loop naar mijn kluisje toe om mijn gym kleding te pakken en er ligt een briefje in. Ik heb niet eens meer zin om te lezen wat er op staat en gooi het gelijk weg. Ik pak mijn kleren uit mijn kluisje en loop de naar ge kleedkamers.

Zayn komt naast me lopen en zorgt er voor dat ik een stuk langzamer ga lopen. 'Hoezo luister je nou naar wat Danielle te zeggen heeft?' vraag hij aan mij. 'Mag dat niet dat. Ik luister al die tijd al naar wat jij te zeggen hebt en dat ik het gewoon moet negeren en daar ben ik dus helemaal niks mee op geschoten. Ik dacht misschien helpt het als ik het nu een keertje voor mezelf op neem.' zeg ik tegen hem. 'Ja en nu heb je er wat van gezegd en dan? Dan krijg je een grote bek van hun terug en daar kom jij nooit meer over heen.' zegt hij tegen mij. 'En als ik ze negeer wat bereik ik daar dan mee?' 'Dat je je niet nog een tweede keer hoeft te bewijzen tegen over die twee sukkels.' zegt hij. De discussie die we hadden word langzaam meer een ruzie. 'Maar jij word hier niet gepest door hun. Jij krijgt niet elke dag een laag van haat over je heen terwijl je ze niks hebt misdaan.' roep ik boos naar hem. 'Ja maar ik zie wel wat het met je doet en door je nu een keer tegen over hun te bewijzen ben je er nog lang niet want je krijgt de laag net zo lang weer terug.' zegt hij boos tegen me. 'Ja maar ik bereik hier ook niks als ik ze alleen meer over me heen laat lopen.' 'Jawel want je laat je dan niet kennen en je doet dan gewoon alsof je het niks doet. ' 'Dat is dus het punt. Het begint me nu wel wat te doen. Ik erger me er dood aan en het maakt me alleen maar onzeker.' schreeuw ik tegen hem en loop door naar de kleedkamer.

'Oke loop dan maar weg. Jij denkt dat je sterk in je schoenen staat maar je kan niet eens een discussie met je vrienden winnen laat staan tegen die sukkels.' roept hij me nog na. Het kan me eigenlijk helemaal niks meer schellen. Ik wil gewoon klaar zijn met dit gezeik en dat gaat me dus nooit lukken als ik naar hem blijf luisteren. 

Ik loop de kleedkamer in en gooi al mijn spullen op de bank. 'Meneer de nerd is ook weer lekker vrolijk.' hoor ik Liam zeggen. 'Haha dat is toch niet zo gek als je kijkt naar hoe hij er uit ziet en als je kijkt naar je vrienden.' vult Harry hem aan. Ik snap nu wel waarom zij vrienden zijn. Ze vullen elkaar zo goed aan niet normaal.

'Als jullie je bek nou even houden en je met jezelf bezig houd dan word de hele wereld vrolijker van.' zeg ik tegen ze en trek ondertussen mijn shirt uit. 'Als jij van deze aardbodem verdween zou ook iedereen vrolijker van worden.' kaatst Harry hem terug. 'Wat is jullie probleem toch met mij? Wat heb ik jullie ooit misdaan.' Ik krijg geen antwoord van gaan van hun. 'Heb ik ooit iemand vermoord ofzo? Nee dus wat is jullie probleem.' zeg ik tegen ze. Ik trek ondertussen de rest van mijn kleren aan en loop richting de deur. Ik heb nog steeds geen antwoord van ze kregen. 'Dat dacht ik dus al.' zeg ik en ik loop de kleed kamer uit.