Wij zijn een geheim!

H2

als ik de kleedkamer uit ben loop ik rechts de gang uit "waar gaat dat heen?" vraagt de directeur die ik tegen kom "naar huis meneer" zeg ik en negeer hem verder. Ik loop naar mijn kluisje en sla gefrustreerd tegen het deurtje aan als hij niet open wilt gaan. Als ik kijk naar de deuk die ik gecreëerd heb zie ik ook het het kluisnummer staan... Shit. Ik loop naar de volgende rij kluisjes en open dan het goede kluisje zonder moeite. Ik pak de rest van mijn boeken eruit en meld me ziek af op het papiertje bij de deur. Ik stap op mijn fiets en fiets naar het skate park.

Ik dump mijn fiets bij de poort van het park en ik loop een eindje verder. Ik pak mijn scheikunde boek en ga zitten op een bankje en begin mijn aantekeningen te leren. Na een tijdje begint het te fris te worden buiten dus besluit ik mijn fiets weer te pakken en naar huis te fietsen waar mijn moeder op mij zit te wachten "waarom ben jij ziek gemeld en heb ik daar niks over gehoord?" Zegt ze tegen de boze kant aan "ik voelde me niet goed en bleef dus even buiten in de frisse buitenlucht" zucht ik ongeïnteresseerd. Normaal praat ik nooit zo tegen mijn moeder, maar ik heb er nu dus even helemaal geen zin in "ga naar je kamer. Begin met Rekenen leren want ik verwacht een 9 deze keer, door de 8,3 van je vorige toets is je gemiddelde enorm omlaag gegaan, meneer" zucht ze en ik loop met mijn zware boekentas naar boven. eenmaal boven pak ik mijn reken boek en begin aan het makkelijkste hoofdstuk ooit. Na een half uur volop leren word ik naar beneden geroepen omdat er voor mij telefoon is. Ik ren naar beneden want dit is het eerst sinds tijden dat ik word gebeld. Normaal word ik alleen geappt door Danielle of Zayn. Wanneer ik beneden ben krijg ik de hoorn in mij handen gedrukt door mijn moeder en daarna loopt ze weg. "met Louis" zeg ik kortaf, niet wetend wat me te wachten staat "hey, Lou! Met Niall!" Hoor ik de enthousiaste stem van Niall aan de andere kant van de lijn "Echt waar?" Roep ik niet gelovend dat ik na al die tijd Niall weer aanbod lijn heb "Jup zeker weten, de enige echte" zegt hij lachend, ik lach ook mee "maar, ik kom richting Amsterdam, dus maak die logeerkamer maar leeg!" Roept hij opnieuw hee erg enthousiast "nu geen grappen maken Ni" zeg ik bloedserieus "Lou ik heb zojuist ma aan de lijn gehad en die vond het geen probleem, sterker nog...-" ik hoor wat gekraak aan de andere kant van de lijn, dan gaan de bel "- ik sta NU voor de deur!" Word er vervolgt "ik doe open" roep ik naar mijn moeder wanneer ik de telefoon heb weggelegd. "Wat doe je hier?" Roep ik baar Niall als ik de deur open gooi. Niall heeft lichte blonde haren en kets donkere blauwe ogen "Hillie werd me te saai, dus ik ben terug" roept hij nóg steeds zo enthousiast. Niall is 1 grote bom enthousiasme, humor en drukte. Vooral drukte. "Waar heb je je spullen?" Vraag ik lachend "Auto" antwoord hij en we lopen samen naar zijn auto die aan de overkant van de straat geparkeerd staat. Niall doet de kofferbak open en trekt er 1 koffer uit "waar is de rest?!" Vraag ik "nog in Hillie" zegt hij nonchalant en haalt vervolgens zijn schouders op. Hij loopt terug naar binnen als hij  aan de kant heeft gewacht tot de reeks auto's langsgereden was. Eenmaal binnen loopt hij gelijk naar de kamer en dropt zijn koffer "zo eindelijk" zucht hij als hij op het bed ploft en ik een beetje ongemakkelijk aan de kant sta af te wachten wat ik nu moet zeggen/doen "wil je mama halen?" Vraagt hij, ik knik en ga mijn moeder halen "mam, Niall wilt je spreken" zucht ik "is goed, ga jij vast leren aan Scheikunde want daar heb je volgende week woensdag een proefwerk van" antwoord ze bot en kortaf "ja moeder" zucht ik en loop de trap op om te doen wat ik altijd doe. Leren.

Wanneer het avond is en het avond- eten op tafel gezet word. Blijf ik boven zitten. Gewoon omdat ik op het moment geen behoefte heb om iemand onder ogen te komen. Dus ik zit hier boven achter mijn laptop gewoon mijn ding te doen. "Lou?" Hoor ik na een half uur achter mijn slaapkamer deur "nee" zeg ik terug hopend dat Niall weg gaat. Hoe ik weet dat het Niall is? Mijn moeder komt nooit boven "toe nou" zegt hij en ik zie dat hij begint te rommelen aan de deur knop "Niall ga alsjeblieft weg" zucht ik "dat heeft ook geen zin" vervolg ik als ik kan zien dat hij door het sleutelgat probeert te kijken "dan niet" hoor ik een zucht en hij gaat weg. En zo staat er nog een hele lange avond op mij te wachten. Niall wilt mij nu niet meer spreken, mijn moeder die verwacht dat ik een toets leer die pas over 3 weken is.
Het leven is prachtig..