Λόγια Επι Προσωπικού

Ταξίδια Του Μυαλού

Στη ζωή δεν ξέρεις πως θα σου έρθουν τα πράγματα. Θα δώσεις. Θα πάρεις. Θα πληγωθείς. Θα αγαπήσεις.Θα γνωρίσεις ανθρώπους, θα τους δώσεις ότι έχεις και δεν έχεις και θα φύγουν. Έτσι απλά. Σαν να ήσουν ένα τίποτα. Σαν να ήσουν μια πηγή '' εκμετάλλευσης''για αυτούς. Πάντα ετσι γίνεται, πάντα θα γεμίζεις το ποτήρι σου για τα άτομα που αγαπάς και πάντα θα στο αδειάζουν με το ετσι θέλω...Δεν είναι έτσι όμως. Η ζωή δεν είναι μπακάλικο να παίρνεις οτι θες και οπότε το θες... Εγω στη ζωή μου έμαθα να δίνω, έμαθα να δίνω χωρίς να περιμένω αντάλλαγματα. Ατόφια η καρδιά μου, σαν απο διαμαντένιο κρύσταλλο φτιαγμένη. Δεν ξέρει απο κακία, δεν ξέρει να πληγώνει. Αγάπη ολουθε δίνει χωρίς να περιμένει τίποτα, ούτε ευχαριστώ, ουτε σ'αγαπω... Μονο ένα χαμόγελο της φτάνει. Απο αυτο παίρνει ζωή. Απο αυτο παίρνει ανάσα για να συνεχίσει. Ισως τελικά η Ιθάκη μου να βρίσκεται κάπου εδώ κοντά, νιώθω την αύρα της, το φρέσκο αεράκι της, πλησιάζω...