Λόγια Επι Προσωπικού

Άγνωστος Προς Άγνωστο

Το ξερα. Ήξερα ότι ήσουν εσύ. Τώρα όλο αυτό να έγινε τυχαία ή εσκεμμένα. Μάλλον τυχαία. Γιατί να σε πλησιάσω εσκεμμένα?Ήσουν μια άγνωστη, μια ξένη. Ενοχές. Ντροπή. Φόβος. Φοβήθηκα να σου μιλήσω, να σου πω ότι είμαι εγώ. Εγω! Το κορίτσι που αντικρίζεις αδιάφορα κάθε μέρα και πάντα το ονομα του μπερδεύεις.Φοβηθηκα την αντίδραση σου. Δεν σε ήξερα.Η ώρα πλησίασε. Με ρώτησες ποια είμαι... Δεν μπόρεσα να στο κρύψω. Στα είπα όλα! Δεν σου πολυ άρεσε το γεγονός. Ένιωσα άσχημα, άβολα... Ντραπηκα... Έκλαψα. Μετά απο αυτό όλα άλλαξαν. Καθε μέρα που σε έβλεπα, που ήμασταν μαζί, που σου έλεγα καλημέρα κοιτώντας το έδαφος γιατί δεν μπορούσα να σε κοιτάξω στα μάτια , περνούσε μαρτυρικα... Δεν ήξερα τι να κάνω... Μήπως ήταν λάθος που σου είπα ποια στην πραγματικότητα είμαι ? Και που το κακό... Τελικά όλα άλλαξαν! Σαν να γεννηθήκαμε απο την αρχή... Το είδαμε αλλιώς. Ηταν το μικρό μας μυστικό. Κάνεις δεν ήξερε για αυτή την στενή μας γνωριμία και αυτό που στην ουσία μας έδενε .Μικρό και ασήμαντο αλλα τελικά μεγάλο και σημαντικό στην πορεία... Κάνεις δεν το ήξερε. Μονο εγω και εσύ... και που να ήξερα εγώ τότε οτι όλο αυτό θα οδηγούσε στο σήμερα, σε αυτο που είμαστε τώρα... Είναι απλά μια τύχη η κάτι καρμικο?Μήπως αυτό είναι το τέλος ή η αρχή μας? Μέρα με την μέρα πλέον δοκιμάζω τον εαυτό μου... Εχω πολλά ακόμη να μάθω για εσένα...Πλησιάζω...