Λόγια Επι Προσωπικού

Αποδοχή

Και να.... Γυρνάω μόνη έξω στο πλήθος. Μακρυά απο όλους και από όλα. Άνθρωποι άγνωστοι που απλά σε προσπερνανε χωρίς καν να σε κοιτάξουν. Άνθρωποι αδιάφοροι, χωρίς σεβασμό, χωρίς κατανόηση.
Μερα με την μέρα αρχίζω και ξεχνιέμαι. Μέρα με την μέρα αρχίζω να σε ξεχνάω οπως με ξέχασες και εσύ. Μέρα με την μέρα αρχίζω να αδιαφορώ όπως εσύ. Τι εύκολο να προσπαθείς να ξεγελάσεις το εγώ σου... Χαχ, μα τι λέω εγω είμαι παλι στον καθρέφτη... Εγω!! Το ίδιο κορόιδο, η ίδια ηλιθεια που γίνεται θυσία για όλους... Μην χαλάσει χατίρι, μην στεναχώρησει τους υπόλοιπους. Αλλα ξέρεις κατι? Δεν με νοιάζει. Έτσι είμαι! Πες το μειονέκτημα, πες το αδυναμία, έτσι είμαι... Ίσως αυτό είναι ένα πάτημα εκμετάλλευσης αλλά δεν κρατάω κακία... Οτι δίνω το δινω απλόχερα... Ποτε μου δεν μετάνιωσα για οτι εχω κάνει. Αυτά όμως ανήκουν πλέον στο παρελθόν... Πλέον δεν έχεις καμία αξία για εμένα. Μου έδωσες πολλά άλλα σε σιχάθηκα. Σιχάθηκα την συμπεριφορά σου, την αδιαφορία σου, σιχάθηκα εσένα! Είπα θα κλείσει αυτό το κεφάλαιο για εμένα και έκλεισε. Κάποτε μου είχες πει οτι ένας κύκλος κλείνει για να ανοίξει ενας νέος, ομορφότερος... Και ναι! Πλέον κλείνοντας την δική σου πόρτα μπορώ να συνεχίσω, μπορω να συνεχίσω ψάχνοντας καλύτερους ανθρώπους... Συνεχίζοντας το προσωπικο μου κυνήγι. Μπορεί να ειναι ψυχοφθορο αλλα ποτε καταναγκαστικο. Παμε να βρούμε νέες ψυχουλες... Ανοίγω πανιά κόντρα στον άνεμο... Πλησιάζω...