Mafyayım Ben

M.B. #1

Babamın arkasına bile bakmadan gitmesi beni üzmüştü doğrusu. Annem olsa ağlardı ama şuan beni izlediğinden emindim. Aslında birisinin bir mafya olması kalbi olmaması anlamına gelmez. Bende mafyayım ama babamın kadar kalpsiz değilim yada belkide babam böyle olmaya alıştığındandır bilemiyorum.

Babamın beni bu okula bırakıp gitmesi zoruma gitsede bir şey demeden okulun bahçesine girdim. herkes şaşkın gözlerle bana baksana umursamadan okulun içine girdim. Müdürün odasını arıyordum. Fakat birisinin bana çarpmasıyla afalladım. bir kızdı ve oldukça utangaç birisine benziyordu kızı kolundan tutup kendime döndürdüm. Kız korkuyordu kalın sesimle ''Müdürün odası nerede?'' dedim. Kız dokunsan ağlaycak. Kız kısık ve titreyen sesiyle zorla'' Dü-dümdüz G-git S-solda'' dedi, yani demeye çalışsa da anladım. Müdürün odasına varınca kapıya vurmadan daldım. Müdür bana tam kızacak iken baktı ve durdu. '' Odam nerede benim.'' dedim kalın ve öfkeli sesim ile. Müdürün bir şoka uğradığını gördüm. Çaktırmamaya çalışıyordu. '' Beni takip et.'' dedi kesin bir dille. Yola koyulduk. Okul ile yurdun bağlanma yerinden geçip bir odanın önünde durduk. 'Oda 682' yazıyordu. Anahtarı elime verdi. ''Sınıfımın şubesi ne?'' dedim kalın ve öfkeli gözlerle. ''E'' dedi. Direk odaya dalıp yüzüne çarptım kapıyı salağın. Odaya bir göz attım. Birisi camdan bakıyordu. Kız mı erkek mi anlayamadım şapka vardı kafasında.''Yatağın hangisi'' dedim. Yüzünü döndü. Erkekti umursamadım. ''Sağ'' dedi. kafamı onaylamış anlamında salladım. ve kendimi yatağa attıktan sonra uykuya dalmaya çalıştım.