One Happy Family!

Hoofdstuk 3

Ik word wakker van een kwetterende stem en een paar klopjes op mijn deur.
'Opstaan! Het word een grote grote grote dag!' Effie's hakken sterven weg in de gang. Peeta's hand streelt het haar uit mijn gezicht. Het is een raar gevoel, om Effie die zin te horen zeggen, even word ik terug de tijd ingezogen. De nachten met Peeta in de trein, de grote grote grote dagen die bestonden uit mijn benen harsen en Cinna's mooie jurken. Trainingen, intervieuw's en dineetjes. Peeta's stem haalt me uit mijn gedachten.
'Geen nachtmerries vannacht.' Met een zwaai sla ik mijn arm om hem heen en trek mezelf naar hem toe.
'Nee, jij?' Zijn blonde krullen bewegen heen en weer als hij van nee schudt.
'Zolang jij veilig bent en bij mij is alles goed.' Vroeger zou ik niet geweten hebben wat ik nu zou moeten doen. Peeta zei dat soort dingen altijd al achteloos, nu geeft het me een warm gevoel en reageer ik met een kus en strijk zijn blonde krullen van zijn voorhoofd. Het begint buiten licht te worden en de eerste lente stralen schijnen tussen de gordijnen door. 'Katniss, Peeta! Schiet nou op!' Effie's stem schalt via de trap omhoog. Met en zucht werp ik Peeta een blik toe.
'Dit is zo raar, niet normaal en toch zo vertrouwd.' Ik snap precies wat hij bedoeld. Willow's lach waait door het huis. Ik begraaf mijn gezicht nog even in Peeta's shirt en zucht. Gaapend ga ik overeind zitten. Peeta heeft zijn ogen weer dicht gedaan. Dan bedenk ik me ineens dat Peeta hier helemaal niet hoort te zijn op een maandag ochtend. De bakkerij!
'Peeta!' Zijn ogen vliegen open en hij schiet overeind. Hij steekt zijn armen beschermend voor me langs. Ik besef gelijk dat ik nooit zijn naam zo uit had moeten schreeuwen. Hij kijkt paniekerig de kamer rond.
'Wat!?' Ik duw zijn armen naar beneden.
'Katniss?' De paniek in zijn ogen is zo duidelijk te zien, ik heb het vaak genoeg gezien, veroorzaakt en laten verdwijnen. Ik sla mijn handen om zijn gezicht. 'Ssst, het is oké, ik had je niet zo moeten laten schrikken. Er is niks.' Hij haalt diep adem en drukt zijn voorhoofd tegen dat van mij.
'Ik hou van je' fluister ik.
'Ik ook zoveel van jou.' Ik geef hem een kus.
'Wat was er nou dan?' Ik haal nog even mijn hand door zijn haar.
'De bakkerij, het is maandag.' Zijn ogen schieten open en vliegt letterlijk de kamer door. Terwijl Peeta zich als een speer aankleedt en klaarmaakt trek ik mijn sloffen aan en loop rustig naar Rye zijn kamer. Hij is al wakker en ligt rustig in zichzelf te brabbelen. Ik til mijn kleine mannetje met zwaai uit bed en zet hem op mijn heup. Twee slaperige oogjes kijken me vrolijk aan. Als ik de gang in loop komt Peeta voor me langs schieten en dendert de trap af. Met een lachje loop ik achter hem aan de trap af. Willow zit nog in haar pyjama aan tafel. Er steken allemaal plukjes haar uit haar vlecht. Het ziet er komisch uit. Peeta gaat als een wervelwind door de keuken. Dan komt Effie de keuken binnen lopen op hakken in een strakke Jeans met een knal roze bloesje en opgestoken haren, die ze eerst gekruld heeft. Het ziet er belachelijk uit, het is waarschijnlijk een poging tot vervanging van haar pruiken. Peeta ziet haar niet op zijn weg naar buiten en botst tegen haar op. Hij roept nog ergens sorry en dan hoor ik de voordeur dicht slaan.
'Nou ja zeg! Waar zijn z'n manieren!' Ze slaat een dramatische zucht en voelt of haar haren nog goed zitten. Ik lach een tevreden lachje terwijl Rye tegenstribbelt als ik hem in zijn stoeltje probeer te zetten.
'Papa heeft me geen kus gegeven.' Willow komt teleurgesteld haar stoel af. Rye zit inmiddels in zijn stoeltje. Ik streel Willow haar lieve gezichtje en geef haar een kus.
'Weetje wat? Als we een beetje opschieten gaan we voor school nog even langs papa's bakkerij, goed idee?' Er breekt een lachje door op haar gezichtje en ze snelt weer naar de tafel om haar boterham op te gaan eten. Als ik opkijk vang ik Effie's blik. Ze kijkt een soort van bezorgd, maar ook tevreden. Alsof ze het jammer vind dat we niet meer onder haar dirigerende wapperende handjes vallen. Mijn lippen krullen zich even om in een lach en dan maak ik snel havermout pap voor Rye. Terwijl Effie haar nagels begint te doen. Ik zit net als Willow begint te roepen dat ze klaar is.
'Effie?' Ze kijkt op van het veilen van haar nagels.
'Ja?' Ik twijfel nog even maar vraag het dan toch.
'Kan jij Rye te eten geven terwijl ik Willow help met aankleden?' Ze kijkt verschrikt naar Rye.
'Euhm, misschien kan ik beter deze lieve schat helpen met aankleden. Haar haren kunnen wel een opkikkertje gebruiken.' Effie legt een arm om Willow heen, die beledigd aan haar haar voelt.
'Vind je dat goed Willow?' Ze kijkt even bedenkelijk naar Effie. Wat moet dat voor Willow raar zijn. Ik ben wel eens met haar naar andere districten geweest zoals elf en vier, maar nog nooit naar het capitool. Effie moet voor haar zo overdreven en raar zijn, ze kijkt nog even naar mij en ik geef haar een bemoedigend knikje. Langzaam knikt ze van ja.
'Geweldig! Laten we jouw maar eens even omtoveren!' Zegt Effie terwijl ze in haar handen klapt. Terwijl ik Willow naar boven stuur houd ik Effie even tegen.
'Geen gekke dingen, ze is nog maar jong en ze heeft geen flauw idee wat er gespeeld heeft.' Het is gek om Effie op die manier toe te spreken, het voelt ook verkeerd, maar ik wil niet dat mijn dochter met tatoos naar school moet. Effie is even van haar stuk gebracht maar herpakt zichzelf snel en knikt van ja.
'Natuurlijk Katniss, we gaan gewoon gezellig even tuttebellen!' Ze pakt een grote toilet tas van tafel en loopt op haar hakken naar boven. Peeta en ik hebben Effie de logeer kamer aangeboden, ze trok even haar neus op bij het zien van de geïmproviseerde slaapkamer die eigenlijk alleen mijn moeder af en toe gebruikt, maar dekte zichzelf al snel in door te zeggen "Wat een knusse kamer! Helemaal geweldig!" Peeta en ik moesten lachen terwijl we in de deur opening stonden.
Rye eet al snel zijn havermout weg en ik eet een warm kaasbroodje uit de oven. Dan veeg ik de havermout van Rye zijn bolle wangetjes en handjes en til hem op. Terwijl ik de trap oploop hoor ik Effie's opgewekte stem Door ratelen over make up en hoeveel willow wel niet op mij lijkt. Willow geeft verlegen antwoord. Als ik boven kom en Willow's kamer inkijk hoop ik vurig dat mijn dochter niet onder de glitters en de snorharen zit. Met Rye nog op mijn armen stap ik over de drempel en mijn hart raakt even in de knoop.
Willow's bruine haren hangen in twee nette vlechten over haar schouder en het glanst prachtig. Ze heeft een rood,wit geruit jurkje aan met zwarte sandaaltjes. Effie heeft twee rode strikken aan het einde van de vlechten geknoopt en heeft Willow wat mascara opgedaan. Haar nagels zijn doorzichtig gelakt, waardoor er een glans laagje opzit. Ze lijkt precies op mij. Toen ik jonger was. Het geruite jurkje, de twee vlechten. De sandaaltjes.
'Katniss?' Effie kijkt me bezorgd aan. Ik moet een blik in mijn ogen hebben gehad die ze eerder heeft gezien. Heel lichtjes schudt ik even mijn hoofd en lach naar Willow.
'Wat zie je er mooi uit!' Ze lacht tevreden en kijkt naar haar nagels en blaast erop.
'Ik mag ze van Effie niet aanraken! Omdat ze anders mislukken! Gek hè?' Ik ben nog even in shock.
'Ik wilde haar haren eigenlijk opsteken, maar dat leek me niet zo'n goed idee, ze heeft prachtige ogen! Die wenkbrauwen zijn een beetje rommelig, ik zou ze eigenlijk even bij moeten werken...' Ze valt stil als ze mijn blik ziet.
'Oké! De wenkbrauwen laten we met rust! Nog even blijven zitten moppie, de nagels moeten nog even drogen.' Willow blaast trots op haar nagels.
langzaam draai ik me om en loop naar Rye zijn kleine kamertje. De muren zijn donkergroen geschilderd en Peeta heeft een prachtige grote boom op de muren geschilderd, de zon die door de bladeren schijnen zijn bijna te realistisch, hij heeft uren zitten schetsen in het bos terwijl ik aan het jagen was. Mijn moeder paste op de jonge Willow. Door de hele kamer zijn er elementen van het bos geschilderd. Ik zet Rye even op de grond en terwijl hij met een knuffel speelt pak ik zijn kleertjes. Als Rye is aangekleed en er niet meer zo slaperig uitziet neem ik hem mee naar onze kamer en zet hem op het bed. Terwijl ik me aan het aankleden ben gaat de deur open en komt Effie binnen. Oja, geen privacy. Ik kijk er eigenlijk niet eens van op. Ik trek een simpele strakke broek aan met een donker blauwe trui. Ik hoor een diepe zucht en draai me om naar Effie.
'Katniss, dat doe je toch niet aan? Je hebt zo'n mooi figuur! Hier laat mij maar even.' Binnen tien minuten heb ik een strakke donker grijze spijkerbroek aan, met een leger groen blousje en lange silveren ketting. Mijn haren mag ik gelukkig in een vlecht houden. Willow is ook op bed komen zitten en kijkt gebiologeerd toe terwijl Effie mijn wenkbrauwen doet. Waarom weet ik niet, maar ik geef me volledig over aan Effie's handen. Misschien omdat het zo vertrouwd is. Als ze mijn wenkbrauwen heeft gedaan doet ze me mascara op. Ze wil nog meer make up op doen, maar daar zeg ik toch nee tegen. Als ze me zwarte pumps probeert aan te smeren trek ik toch maar mijn zwarte sneakers aan. Want ze ook wel goed vind. Ze rolt wel mijn broeks pijpen een keer omhoog.
'Katniss, nu zie je er tenminste weer een beetje normaal uit! Je bent zo mooi! Laat ze dat nou toch eens zien!'
Ik zucht, draai met mijn ogen en til Rye van het bed af.
'Oh! Mama, je mag niet met je ogen draaien!' Ik lach geef willow een duwtje mijn kamer uit.
'Kom op, school begint over drie kwartier, als je nog even langs papa wil?' De twee vlechten zwieren heen en weer als ze de trap af rent.
'Willow niet rennen op de trap! Gewoon lopen!'
'Sorry mama.' Ik trek haar een jas aan een en doe zelf mijn leren jas aan. Rye doe ik een soort vestje aan.
'Effie ga je mee naar de bakkerij?' Ze staat bovenaan de trap. Ze schudt van nee.
'Ik moet nog wat dingen regelen.' Ik haal mijn schouders op en dirigeer Willow de deur uit. Haar sandaaltjes kletsen op de stenen. Met Rye op mijn arm doe ik de deur achter me dicht. De zon schijnt volop en het is lekker warm lente weer. Willow rent voor me de winnaars wijk uit.
'Mama kom nou!' Dan zie ik Rory de straat in lopen. Hij ziet Willow en roept;
'Hè klein muisje!' Willow schatert het uit van het lachen als Rory haar optilt en een rondje draait.
'Hè Katniss, ik heb vanmiddag vrij, kun je jagen?' Na de oorlog heb ik Rory leren jagen, hij is nooit zo goed geworden als zijn broer en dat zal hij ook nooit worden. Gale en ik werden gedwongen om ge jagen om te overleven, Rory doet het voor de lol zullen we maar zeggen.
'Ja hoor, ik moet even kijken of ik Haymitch kan laten oppassen, is het goed als ik je even bel?' Hij knikt en zet Willow weer op de grond.
'Fijne dag verder muisje! Wat zie je er trouwens mooi uit! Jullie allebei?' Hij kijk me onderzoekend aan.
'Kom Willow, we moeten opschieten.'
Ze rent vrolijk naar het plein en wacht daar op mij. Ze pakt mijn hand en samen lopen we het plein op. We hebben twaalf weer precies hetzelfde opgebouwd als eerst. Misschien met steverige gebouwen en een iets vriendelijkere uitstraling maar de straten en pleinen hebben we aangehouden. Peeta heeft de bakkerij van zijn ouders weer opgebouwd. Van een paar Peter afstand ruik je al de heerlijke geuren uit de bakkerij al. Willow duwt de deur open en loopt naar binnen. Peeta staat met zijn rug onze kant op en draait zich om als hij het belletje hoort.
'Papa! Je had me geen kus gegeven!' Hij kijkt naar Willow en verstijfd. Hij staart haar aan terwijl ze door de winkel naar de tonbank rent en onder de houten plank door duikt. Hij steekt op het laatste moment zijn armen uit en vangt haar op. Hij geeft haar een kus. 'Ik weet het meisje, ik had me verslapen.' Dan kijkt hij mij vragend aan en ziet dan hoe ik eruit zie. Hij kijkt nog verbaasder. Peeta zet Willow op de toonbank.
'Kijk eens naar mijn nagels papa! Effie heeft ze gedaan, maar ik mag ze alleen maar blazen, niet aanraken.' Er verschijnt een blik in zijn ogen die ik even niet kan plaatsen. Ik loop ook naar achteren til de houten plank op en laat hem achter me weer zakken. Rye steekt gelijk zijn armen uit en wil alles aanraken, ik houd hem angstvallig bij de ovens vandaan.
'Ik leg het straks wel uit.' Fluister ik. Hij knikt en geeft Willow nog een kus. 'Je ziet er super mooi uit meisje! Weet je wat ik voor je heb?' Willow probeert achter Peeta's rug te kijken maar Peeta is te breed.
'Papa! Laat nou zien!' Peeta pakt achter zich een koekje van de plaat, er is een prachtig bloemetje op geglazuurd.
'O! Wat mooi papa! Ik wil hem helemaal niet opeten, hij is veels te mooi.' Met een warm gevoel in mijn hart kijk ik naar Willow en Peeta terwijl ik Rye een kus geef.
'Nou dan eet ik hem wel op hoor, kom het is tijd voor school anders komen we te laat.' Ze slaat een zucht en Peeta tilt haar van de toonbank af.
'Ik ga kijken of Haymitch op Rye wil passen vanmiddag zodat ik het bos in kan met Rory, dan weet je dat alvast.' Hij knikt en aait Rye over zijn bol.
'Het was Effie of niet?' Ik lach even en knik.
'Ze lijkt precies op jouw Katniss, dat jurkje, die vlechten... Ze is precies jouw, op de eerste dag van school, toen je het vallei lied zong.' Ik sla mijn vrije arm om hem heen. Zodat Rye niet geplet wordt.
'Laat Effie niet over je heen lopen Katniss, schiet nou maar op anders komen jullie te laat.' Ik knik geef hem een kus en loop met Rye Willow achterna. Willow loopt vrolijk te kletsen en als we bij de school zijn rent ze vrolijk naar haar vriendinnen. Ik zie haar vrolijk een rondje draaien om haar mooie jurk te laten zien en ze steek haar handen uit om haar nagels te laten bewonderen. Ze gapen haar verbluft en jaloers aan.
Ik vang een paar van de blikken van de andere moeders. Iedereen weet nog steeds wie ik ben, het duurde een tijdje voor ik normaal over straat kon. Maar iedereen wist wie Peeta en ik waren, en dat zal ook altijd zo blijven. De moeder van lyla, een vriendin van Willow, komt op me af lopen.
'Goedemorgen Katniss, wat ziet Willow er mooi uit, wat is de reden?' Ze zegt het met een lach maar er priemt een jaloerse blik door in haar ogen.
'Er is geen reden, Willow wilde het graag.' Zeg ik net zo "vriendelijk" terug. In het begin wilde alle moeders met mij praten, maar zodra ze erachter kwamen dat ik helemaal niet zo praterig ben, stopten ze al snel.
Ik wissel wel vaak woorden met de ouders van de vriendinnen van Willow en er zitten echt een paar aardige ouders tussen, maar Peeta is de prater. Als hij Willow naar school brengt staan alle moeders slijmerig om hem heen. Ik neem het ze niet kwalijk, Peeta is aardig, lief, knap en een belangrijk gezicht van de revolutie. En al boven al, hij heeft geld, net zoals ik, veel geld. Genoeg om er de rest van ons leven en een groot deel van de kinderen van te leven. Ik geef er geen zier om, Peeta ook niet. Maar we hebben het nou eenmaal, en op ons na, schijnt niemand dat ooit te vergeten. Ik zucht, als de bel gaat komt Willow snel mijn kant op rennen.
'Doei mama!' Ze geeft me een knuffel.
'Goed je best doen op school! En misschien komt Haymitch je wel ophalen.' Ze knikt en rent naar de school. Als ze veilig binnen is draai ik me om en begin aan de terug weg. In mijn ooghoek zie ik de moeders smoezen en mij blikken toewerpen. Met een tevreden lach op mijn gezicht loop ik naar huis met Rye op mijn armen.