"TIFFANY, tara na? Gumagabi na," anyaya na sa kanya ni Krishna. Padilim na ang paligid pero ayaw pa rin niyang umalis sa puntod ng kanyang mama. Inilibing na nila ito kanina pagkatapos ng isang linggong burol.
Wala na ang mga taong nakilibing. Tanging si Krishna at ang daddy na lang nito ang matiyagang naghihintay sa kanya. Ang lola niya'y pinauna na rin niya para kung may darating pang mga bisita sa bahay nila ay may mag-aasikaso. May mga kamag-anak pa rin kasi sila na hindi nakakadalaw.
"Sige na, Krishna, mauna na kayo. Okay lang ako rito," malumanay na sabi niya sa kaibigan.
"Pero, Tiffany..."
"Sige na, besh. Nakakahiya na sa daddy mo. Huwag kang mag-alala, ayos lang talaga ako. Gusto ko lang mapag-isa." Pinilit niyang ngumiti. Laking pasalamat niya at naging kaibigan niya si Krishna. Kahit sa mga huling sandali ay hindi siya nito iniwan. Si Krishna ang nagpapalakas sa kanyang kalooban para tanggapin ang nangyari, na wala na ang kanyang mama at sa araw pa ng graduation niya. Sa saktong oras na inabot niya ang diploma noong araw ng graduation nila.
Na-realize ni Tiffany na kaya pala ganoon ang naging pakiramdam niya sa sandaling iyon ay dahil kasama na pala niya noon ang mama niya sa entablado. Gano'n kahalaga ang pagtatapos niya sa kanyang mama.
"Dito na lang din kami. Hihintayin ka namin," nga lang ay sabi ni Krishna.
"Hindi na, besh. Sige na," pagtataboy pa rin niya rito.
Ayaw pa rin sana siyang iwan ng kaibigan pero gawa nang pagpipilit niya, sa huli ay umalis din ang mga ito at iniwan siyang mag-isa sa sementeryo.
Nanatili si Tiffany na nakatayo at nakatitig sa ginagawang lapida ng kanyang mama. Hindi nagtagal ay umalis na rin ang supultorero nang matapos nito ang ginagawa. Sa pagkakataong iyon ay hindi na niya pinigilan ang sarili nang tuluyan na siyang mapag-isa. Pinakawalan na niya ang matinding pangungulila niya sa kanyang mama.
"Mama..." Napahagulhol siya na napasalampak ng upo. Halos yakapin niya ang flat na puntod ng kanyang mama. Hindi niya kaya, parang hindi niya yata kakayanin na wala na ang kaniyang ina.
SA KABILANG DAKO ng sementeryo ay para namang sasabog ang dibdib ng isang lalaking kararating lang para bumisita rin sa isang puntod—Si Bearlan Grylls. Inilapag niya ang basket na puno habang hindi maalis-alis ang tingin sa babaeng nakalupasay na sa lupa kakaiyak.
Hindi tuloy na nakapag-concentrate si Bearlan sa dinadalaw kakatingin sa babaeng umiiyak at sa awa para rito. Parang siya lang kasi ang babae when his grandfather dies, like he can't handle everything. Ganoon na ganoon siya na sobra kung makaiyak sa pagpanaw ng lolo niyang kakampi niya sa lahat ng bagay.
Gustong lapitan ni Bearlan ang babae pero nag-alangan siya. Alam niya na kapag ganoon ay gusto talaga ng namatayan na mapag-isa, tulad din niya noon.
Nakuntento na lang siya na lihim na pagbabantay sa babae. Hindi siya nagpahalata. Panaka-naka ay napapangiti rin siya sa kainosentihan nito. Mukhang nakita na niya ang babaeng gusto niyang protektahan sa tanan ng kaniyang buhay.
"Huwag kang mag-alala, Miss. Sa susunod nating pagkikita, I promise you na pasasayahin kita," bulong niya habang tinatanaw pa rin ang babae.
BINABASA MO ANG
MY BEKI "KUNONG" BOSS (Tayo Na Lang, Puwede Naman)
Lãng mạnNoong namatay ang mama niya, ipinangako ni Tiffany na makakatapos siya ng pag-aaral kahit na ano ang mangyari at sa kahit na anong paraan. Kung kaya't ginawa niya ang lahat para sana maituloy niya ang pag-aaral. Subalit ay sobrang nahirapan siya. Ha...
